Η "Οικονομία Διαμοιρασμού", το 1,5 δισ. ευρώ της... παραοικονομίας της αλλά και οι αλήθειες που πρέπει να δούμε κατάματα

“Το λέμε και αμαρτίαν ουκ έχομεν. Το ζήτημα των ιδιωτικών μισθώσεων ή ανταλλαγών καταλυμάτων, αυτοκινήτων και άλλων υπηρεσιών, θεριεύει διεθνώς και σε ευρωπαικό επίπεδο, μεγαλωνει γοργά στον ορίζοντα και μας έρχεται πλησίστιο!”, γράφαμε ακριβώς πριν έναν χρόνο και συμπληρώναμε:...

“Το ζήτημα είναι εδώ, απολύτως υπαρκτό, θα εντείνεται όσο περνάει ο καιρός και πολύ απλά, θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι ή οι θιγόμενοι, να εξετάσουν πως θα το διαχειριστούν και να προσαρμοστούν".

Σήμερα, έγινε αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα για την “sharing economy”, “peer-to-peer economy” ή «οικονομία διαμοιρασμού», όπως φαίνεται ότι καταλήγουμε να την αποκαλούμε στην Ελλάδα, που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του ΞΕΕ.

Με εκπροσώπους όλους των πλευρών και των άμεσα εμπλεκόμενων, περιλαμβανομένης της Υπουργού Τουρισμού Ο. Κεφαλογιάννη. Ειπώθηκαν, παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν πολλά, με βασική πλατφόρμα τη μελέτη «Η Επίδραση της Οικονομίας Διαμοιρασμού (Sharing Economy) στον Κλάδο του Τουρισμού και της Φιλοξενίας στην Ελλάδα» που εκπονήθηκε από την Toposophy.

Για κατατοπιστικότατο ρεπορτάζ, σας παραπέμπουμε στο tornosnews .

Εμείς ξεχωρίζουμε και σχολιάζουμε πέντε τινά:

• Το κυριότερο πρόβλημα είναι η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή ή φοροαποφυγή. Στο 1,5 δισ. Ευρώ την αποτιμά το ΞΕΕ και σε 750.000 τα καταλύματα που ενοικιάζονται παράνομα. Μιλάμε για κατοικίες, βίλες, εξοχικά, αλλά και για διαμερίσματα. Ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, πλέον, είναι χιλιάδες τα διαμερίσματα που νοικιάζονται μέσω των μεγάλων portals της συγκεκριμένης αγοράς – και κυρίως μέσω της airbnb – και που η εκμίσθωσή τους είναι παντελώς εκτός νομικού πλαισίου. Και το λέμε αυτό, γιατί στις εξοχικές κατοικίες και τις βίλες, αρχίζει πια και υπάρχει κάποιος σχετικός έλεγχος μετά τη θέσπιση, πέρυσι, των ενοικιαζόμενων ιδιωτικών κατοικιών, έστω και για ένα τρίμηνο κατ’ έτος.
• Το άλλο μεγάλο θέμα, είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός και οι πιέσεις που αισθάνονται τα νόμιμα καταλύματα από τις εκμισθώσεις ιδιωτικών σπιτιών και διαμερισμάτων. Επίσης, το ότι αισθάνονται ότι χάνουν πελατεία έναντι των συγκεκριμένων παράνομων καταλυμάτων. Η αλήθεια είναι πως η σύγκριση κόστους είναι καταλυτική και αυτή η πτυχή είναι άλλωστε η ειδοποιός διαφορά που καθιστά ο προϊόν τύπου airbnb τόσο δημοφιλές διεθνώς. Πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα: Επαγγελματίας του τουρισμού, έψαχνε ένα δωμάτιο στη Θεσσαλονίκη για τρία βράδια, τις μέρες της Philoxenia. Δεν έβρισκε αξιοπρεπές δωμάτιο κάτω από 280-300 ευρώ τη βραδιά. Βρήκε όμως διαμέρισμα στο κέντρο, 80 τ.μ. με 60 ευρώ τη βραδιά! Τι να έκανε; Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα εδώ: Πόσοι είναι οι πελάτες ξενοδοχείων που προτιμούν να μείνουν σε ιδιωτικό διαμέρισμα όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να είχαμε ένα ποσοστό, έτσι για τάξη μεγέθους...  
• Τρίτο θέμα είναι το τι κάνει και το τι μπορεί να κάνει η Πολιτεία απέναντι σε αυτό το πλήρες ιδιαιτεροτήτων φαινόμενο. Οι έλεγχοι και η επιβολή προστίμων και κυρώσεων είναι το προφανές, αλλά είναι και το πλέον αποτελεματικό ή μήπως είναι ημίμετρα σε ένα προιόν που είναι εδώ και για το οποίο υπάρχει μία ζήτηση που δεν μπορεί κανείς ούτε να αγνοεί, ούτε να περιορίσει; Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των συγκεκριμένων εταιρειών, λένε «φορολογήστε το». Βρείτε το θεσμικό πλαίσιο που θέλετε και λύστε το, αφού έχετε πρόβλημα. Και όσο και αν αυτό ακούγεται κάπως «εκ του ασφαλούς», θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ξαναδούν κάποιοι εκείνη την παλαιότερη διάταξη που, στην περίπτωση εκμίσθωσης παράνομου καταλύματος, δεν έχει κυρώσεις μόνον για τον ιδιοκτήτη αλλά και για το τουριστικό γραφείο (που συνεργάζεται μαζί του. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και ένας πολύ μεγάλος αριθμός ιδιοκτητών που λέει το ίδιο: Δώστε μου τη δυνατότητα να μπορώ να νοικιάζω το σπίτι μου με διαφορετικό τρόπο και να έχω ένα πρόσθετο έσοδο, φορολογητέο και δηλωμένο...  
• Τέταρτον, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας. Η... τρόικα. Η οποία μέχρι πρότινος πίεζε αφόρητα για πλήρη απελευθέρωση των μισθώσεων (έχουμε κάνει τουλάχιστον δύο-τρεις αναρτήσεις σχετικά) και αυτός ήταν και ο λόγος που από τους τρεις μήνες ελάχιστο όριο, φέτος, έγινε ένας ο μήνας...
• Πέμπτον, η κοινωνική διάσταση. Η εκμίσθωση, τύπου airbnb, διαμερισμάτων στις μεγάλες μας πόλεις, τουτέστιν σε πολυκατοικίες όπου διαμένει η πλειονότητα των κατοίκων τους, μπορεί να οδηγήσει σε άλλες καταστάσεις. Μας έχουν μεταφέρει, ορισμένα περιστατικά, ολίγον κωμικοτραγικά, αλλά είναι ευνόητο ότι όσο θα επεκτείνεται αυτό το νέο προϊόν, τόσο συχνότερα θα ακούμε για αντιδράσεις κατοίκων, ιδιοκτητών, ενοικιαστών, επικλήσεις «καταταστατικών» και άλλων πολλών.

Πάντως, ομολογουμένως, ήταν μία πολύ χρήσιμη εκδήλωση και μακάρι τα μηνύματα και τα συμπεράσματα που βγήκαν, να διαχυθούν σε όλους τους ενδιαφερόμενους, όλων των πλευρών.    

Αυτά, με επίγνωση ότι ασχοληθήκαμε μόνον με τα καταλύματα στην παρούσα ανάρτηση. Γιατί έχουμε και άλλα προιόντα και υπηρεσίες στο pipeline του "διαμοιρασμού"...
Η περίληψη της μελέτης, εδώ.