Lobby {lob~by}:
1. A hall, foyer or waiting room at or near the entrance to a building such as a hotel or a theater.
2. A public room next to the assembly chamber of a legislative body.
3. A group of persons engaged in trying to influence legislators or other public officials in favor of a specific cause.

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Η προσφιλής επιλογή ενός ανεκδιήγητου κράτους: Απαγόρευση δια εγκυκλίου!

Είπαμε και εμείς να (σας) ξεφύγουμε λίγες μέρες, αλλά δεν μας άφησαν να ολοκληρώσουμε. Αφορμή, η viral  εγκύκλιος του ΥΠΟΙΚ με τη βαρύγδουπη απαγόρευση των beach parties και των συναυλιών, Αυγουστιάτικα. Που είναι και για να γελάς αλλά και...


...για να κλαις, φυσικά.
Τα γέλια είναι γενικά για αυτήν την εντελώς εκτός πραγματικότητας αντίληψη της νομιμότητας από τις δημόσιες υπηρεσίες και τις χρονικές στιγμές που επιλέγουν για να κάνουν την παρέμβασή τους.
Για γέλια είναι, επίσης, ο τρόπος που οι δημόσιοι λειτουργοί «ξεμπερδεύουν», ως προς τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους, απέναντι σε ζητήματα που μοιάζουν ευτελή αλλά τελικά, σε όλο το βάθος και τις προεκτάσεις τους, είναι πάρα πολύ σοβαρά: με... γενικές και αόριστες απαγορεύσεις.
Τα κλάματα έρχονται όταν αντιλαμβάνεται κανείς πως επιλέγεται αυτή ακριβώς η λύση των απαγορεύσεων, αντί να υπάρχει μία μελετημένη και συστηματική προσπάθεια να μπουν ρεαλιστικοί κανόνες και ευέλικτα πλαίσια σε ένα από τα πολυτιμότερα φυσικά αγαθά της χώρας και ένα από τα σημαντικότερα εφόδια του τουριστικού μας προιόντος.
Όπως γράφει και ο διαχειριστής μας στο tornosnews το θέμα της παραλίας το έχουμε χάσει, στην Ελλάδα, δεκαετίες τώρα. Και αντί να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να σχεδιάσουμε μία μακροπρόθεσμη στρατηγική αποδεκτή από όλους, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και του περιβάλλοντος και της ελεύθερης πρόσβασης και του τουρισμού μας, έχουμε ένα δημόσιο που κάθε τρεις και λίγο «πετάει» μία νομοθεσία ή μία εγκύκλιο ανατρέποντας ή μπερδεύοντας περισσότερο τα πράγματα.
Μπαλώματα αντί κανόνων.
Στενά γραφειοκρατική δημοσιο-υπαλληλική νοοτροπία, αντί ουσίας και κοινής λογικής.
«Τυφλές» απαγορεύσεις αντί συγκροτημένης και στοχευμένης αντιμετώπισης της αυθαιρεσίας, της παρανομίας, της παραβατικότητας.
Από τη μία, ως προορισμός, διαφημίζουμε τη διασκέδαση και τα «beach parties» (όπως κατά λέξη αναφέρει και η εγκύκλιος) από την άλλη, ως κράτος, τα απαγορεύουμε χωρίς διακρίσεις, μελέτη και σχέδιο. Και στη χειρότερη στιγμή!
Χωρίς καμία συνεννόηση, συζήτηση, διαβούλευση, κάτι, τέλος πάντων. Ούτε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ούτε με άλλα υπουργεία ή κρατικούς φορείς και φυσικά, εννοείται, ούτε με τους ιδιωτικούς φορείς…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου