Όταν χθες το μεσημέρι μας ειδοποίησαν για τις αποφάσεις του Υπηρεσιακού Συμβουλίου στον ΕΟΤ και για τις κρίσεις των στελεχών - πρέπει να ήταν γύρω στις δύο παρά κάτι- και βεβαιωθήκαμε ότι οι εξελίξεις ήταν αυτές που αναμέναμε ή προσδοκούσαμε, πήγαμε να κάνουμε την ανάρτηση, τι πιο λογικό, αλλά κοντοσταθήκαμε.
Και κοντοσταθήκαμε γιατί αναλογιστήκαμε ότι αυτή η εξέλιξη, αυτό το συμβάν που για κάθε τρίτο παρατηρητή δεν είναι παρά η συνεδρίαση ενός υπηρεσιακού συμβουλίου που έκρινε κάποια στελέχη και τα έκρινε φυσιολογικά, βάσει των μορίων τους και της εξέλιξής τους, για εμάς, ήταν πολλά παραπάνω.
Απλά συνειδητοποιήσαμε πόσο “φορτισμένη” ήταν τελικά αυτή η συνεδρίαση και χωρίς αυτό καν να φαίνεται.
Επί πόσες ώρες και μέρες ατελείωτες, τον τελευταίο χρόνο και πλέον, είχαμε ασχοληθεί με αυτό το θέμα, ξανά και ξανά, πόσες φορές ακούσαμε και είδαμε την αγωνία και τον προβληματισμό ανθρώπων, πόσο συχνά ζούσαμε και εμείς την ένταση και την αναστάτωση αναβολών, καθυστερήσεων, ζυμώσεων, “φημών” και “διαπλοκών”.
Πόσο εύκολα επικοινωνούσαν μαζί μας για να μας μεταφέρουν μία πληροφορία ή να μας ρωτήσουν τι ακούμε και πόσο δύσκολα, εμείς, αναγκαζόμασταν να μεταφέρουμε κάποια από αυτά που μαθαίναμε και ακούγαμε, όταν δεν ήταν καλά νέα.
Και όχι φυσικά για τους κρινόμενους ή για την ακρίβεια, κριθέντες χθες. Για έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων αυτού του Οργανισμού, εντός και εκτός συνόρων, που καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, βρέθηκαν σε μία απίστευτη “δίνη”, σε μία περιπέτεια που, αρκετούς εξ αυτών, θα τους ταλαιπωρεί για πολύ καιρό ακόμη.
Και για εμάς, τις "μάγισσες" του Tourism Lobby, ο ΕΟΤ δεν είναι ένας απλός Οργανισμός του αντικειμένου μας. Μετράμε από 23 χρόνια ο παλαιότερος, έως 17 χρόνια ο νεότερος, σχεδόν καθημερινής παρουσίας ή ενασχόλησης εκεί μέσα! Δεν είμαστε ούτε "χθεσινοί", ούτε ευκαιριακοί "αλεξιπτωτιστές". Και πιστεύουμε ότι έχουμε και άποψη και δικαίωμα να λέμε και μία λέξη για το πως κρίνουμε τις καταστάσεις των οποίων διέρχεται.
Μεσολάβησαν πολλά τον τελευταίο χρόνο, το έχουμε ξαναπεί. Το κλίμα στον ΕΟΤ, από και προς όλες τις κατευθύνσεις και βαθμίδες, είχε δηλητηριαστεί. Συνάδελφοι στράφηκαν εναντίον συναδέλφων, Προιστάμενοι εναντίον υφισταμένων και το αντίστροφο, η τακτική “διαίρει και βασίλευε” μεσουρανούσε, πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες αναμίχθηκαν με υπηρεσιακές διαδικασίες και ανάγκες, προσωπικά συμφέροντα επικράτησαν συλλογικών.
Και το κυριότερο, η εικόνα και η θέση του Οργανισμού “στραπατσαρίστηκε” στην “αλεθομηχανή” των διαφόρων media, χάρην εντυπωσιασμών και ως βορά στο αδηφάγο τέρας του “κιτρινισμού”.
Διότι άλλο ο κιτρινισμός και το "τσουβάλιασμα" και άλλο να τοποθετηθεί κανείς ΑΦΟΥ κάνει και η Δικαιοσύνη το έργο της.
Διότι άλλο οι εικασίες και οι σκοπιμότητες και άλλο, αν και όταν βρεθούν υπεύθυνοι και υπόλογοι, να κληθούν να υποστούν τις συνέπειες.
Κοντοσταθήκαμε, λοιπόν, χθες. Γιατί όλα αυτά μας ήρθαν άξαφνα, στο μυαλό, “κατακούτελα”.
Γιατί αισθανόμαστε ότι η χθεσινή συνεδρίαση ήταν ενα ορόσημο. Ένα σημάδι ότι, τουλάχιστον για τώρα, κλείνει ένα ταραχώδες κεφάλαιο και γίνεται προσπάθεια να αποκατασταθεί η διαταραγμένη επί μακρόν ηρεμία.
Να επανέλθουν κάποιες διαδικασίες σε “φυσιολογική ροή”.
Μπορεί να ακουγόμαστε υπερβολικοί, μπορεί να διακρίνουμε καταστάσεις περισσότερο επειδή θέλουμε τις δούμε παρά επειδή πραγματικά συμβαίνουν, μπορεί να προτρέχουμε και να διαψευστούμε οικτρά το επόμενο διάστημα.
Ωστόσο, τώρα, αυτή τη στιγμή, μιλάμε για “φυσιολογική ροή” των πραγμάτων.
Πόσο καιρό έχουμε να το πούμε αυτό για τον ΕΟΤ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου