Το αίμα του νεαρού τουρίστα και τα γνωστά... "ψυχρόαιμα"

Και τώρα, εκ των υστέρων, ξεδιπλώθηκαν το γνωστό “γαϊτανάκι” των δηλώσεων, η “κολοκυθιά” των ευθυνών και οι παρελάσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα των πάσης φύσεως "μάντεων κακών" και "κριτών" δικαίων και αδίκων. Η δολοφονία, όμως, του...

...νεαρού Βρετανού στη Ζάκυνθο, δεν είναι παρά αυτό ακριβώς: Μία δολοφονία ενός τουρίστα και μάλιστα σχεδόν ανήλικου, σε ένα ελληνικό νησί. Σε ένα περιστατικό που μαχαιρώθηκαν και άλλοι τέσσερις φίλοι του. 

Που θα μπορούσε να είναι ανύποπτοι περαστικοί, ξένοι ή ντόπιοι, κάποιος οικογενειάρχης, ένας εργαζόμενος, κάποιος επαγγελματίας.

Και όσο οι τοπικοί και μη άρχοντες, οι αρμόδιοι, αλλά ποτέ υπεύθυνοι, δημόσιοι λειτουργοί και πολιτικοί-κυβερνητικοί αξιωματούχοι, είτε θα κάνουν τα στραβά μάτια για να μην θίγονται τα ποικίλα αδηφάγα και άπλειστα συμφέροντα (του στυλ “με 15 ευρώ γυρνάτε πέντε μπαρ και πίνετε όσο θέλετε”), είτε θα αδιαφορούν για ό,τι συμβαίνει σε περιοχές που δεν είναι η εκλογική τους περιφέρεια ή γενικά περιοχές “ήσσονος πολιτικής σημασίας”, τόσο κάθε τέτοιος προορισμός θα παραμένει έρμαιο επιτήδειων και λοιπών λαμόγιων, τόσο κάθε τέτοιος προορισμός θα κινδυνεύει με “αιφνίδιο θάνατο” και κατά προέκταση, ο ελληνικός τουρισμός με μία ακόμα μαχαιριά άκρατης δυσφήμησης.

Κατά τα άλλα, ναι, τα γνωστά. Συλλυπητήρια, “θλίψη” και λόγια μεγάλα και συγκινητικά. 

Δήθεν και επικοινωνιακώς ορθώς και μετά βλέπουμε μέχρι να “σκάσει” το επόμενο “περιστατικό”;