Μα τι είναι τελικά αυτό το "all inclusive"; Είναι έσοδα 2 δισ. ευρώ αλλά και μόλις το 2,2% του συνόλου των ελληνικών ξενοδοχείων...

Έχει καταστεί σαφές και στον πλέον αδαή το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, ότι κάτι σοβαρό πρέπει να συμβαίνει με αυτό το «all inclusive»! Το οποίο, γενικώς άγεται και φέρεται, ακόμα και στα χείλη πολιτικών, πολιτευτών αλλά και παραγόντων και ανθρώπων της αγοράς, γενικώς. Άλλοι το δαιμονοποιούν και το αφορίζουν, άλλοι του φορτώνουν ό,τι κακό κυκλοφορεί στην τουριστική αγορά, άλλοι το...

θεωρούν αναγκαίο κακό,άλλοι απλώς καταγράφουν την πραγματική διάσταση του πράγματος.

Σε όλα αυτά προστίθεται πλέον μία έρευνα του Sete Intelligence που αφενός μεν αποτυπώνει την πραγματική θέση και διάσταση του προιόντος all inclusive στην τουριστική οικονομία, αφετέρου δε δίνει και για πρώτη φορά ακριβή στοιχεία για το τι ακριβώς είναι το all inclusive ως μέγεθος σε σχέση με το ευρύτερο τουριστικό προιόν και αναλύει και τις ιδιαίτερες πτυχές του.

Όπως προκύπτει από την έρευνα, το συνολικό ταξιδιωτικό έσοδο από το all inclusive στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 2 δις. ευρώ. Το καλοκαίρι του 2014 λειτούργησαν με το σύστημα all inclusive 210 μονάδες 4 & 5 αστέρων, με 54.705 δωμάτια. Tα ξενοδοχεία αυτά αντιπροσωπεύουν το 2,2% του συνόλου των ξενοδοχειακών μονάδων της χώρας και το 13,6% της συνολικής δυναμικότητας σε δωμάτια.

Οι πελάτες all inclusive πραγματοποιούν μεταξύ του 10% και 12% του συνόλου των διανυκτερεύσεων. Από τα 2 δισ. ευρώ των εσόδων από αυτό το είδος τουρισμού, εκτιμάται ότι η δαπάνη για φαγητό/ποτό που πραγματοποιείται εντός ξενοδοχείων αντί για εστιατόρια/μπαρ εκτός ξενοδοχείων στον αντίστοιχο προορισμό, είναι περίπου 250 εκατ. ευρώ.

Αντίθετα, η κατανάλωση εκτός ξενοδοχείων για αγορές (shopping) σε καταστήματα του προορισμού ανά επισκέπτη all inclusive δεν είναι μικρότερη από το μέσο όρο της αντίστοιχης δαπάνης του συνόλου των επισκεπτών της χώρας και κυμαίνεται στα 144 ευρώ ανά επισκέπτη.

Με εκτιμώμενη μέση πληρότητα 130 έως 150 ημέρες και 2,3 πελάτες ανά δωμάτιο, τo σύνολο των διαθέσιμων κλινών all inclusive μπορούν να εξυπηρετήσουν 16,4 έως 18,9 εκ. διανυκτερεύσεις. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το σύνολο των διανυκτερεύσεων αλλοδαπών τουριστών το 2013 ανήλθε σε 160,25 εκ.

Με την παραδοχή ότι όλες οι διανυκτερεύσεις All Inclusive γίνονται από πελάτες μόνιμους κατοίκους εξωτερικού χωρίς να υπάρχουν πελάτες μόνιμοι κάτοικοι Ελλάδος, οι διανυκτερεύσεις αυτές αντιπροσωπεύουν μόλις στο 10,2% έως 11,8% των διανυκτερεύσεων που γίνανε από αλλοδαπούς στην χώρα.

Όπως τονίζεται στην έρευνα, το προϊόν All Inclusive είναι άλλο ένα προϊόν - και όχι το κυρίαρχο προϊόν - που πρέπει να προσφέρει ο ελληνικός τουρισμός στη διεθνή πελατεία του - όπως, άλλωστε, εδώ και δεκαετίες προσφέρει και διαμονή με ημιδιατροφή ή πλήρη διατροφή. Όπως ήδη αναφέρθηκε, υπάρχει διεθνώς σαφής τάση για ενδυνάμωση των διακοπών all inclusive και η μη προσφορά του ως μέρος του χαρτοφυλακίου του ελληνικού τουρισμού θα αποδυναμώσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας και θα προσανατολίσει τους εν δυνάμει πελάτες μας σε επιλογή προορισμών σε άλλες χώρες.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Κρήτη, όπου και έγινε η έρευνα, υποδέχεται άνω του 20% του εισερχόμενου τουρισμού στην Ελλάδα και άρα τα στοιχεία αυτά μπορούν να θεωρηθούν ως αρκετά αντιπροσωπευτικά για όλη τη χώρα. Επίσης, η δειγματοληψία έγινε σε 1.300 τουρίστες με στρωματοποίηση κατά αεροδρόμιο άφιξης και κατά χώρα προέλευσης. Παρατηρούμε δηλαδή οτι οι δαπάνες των πελατών All Inclusive στην Κρήτη:

• σε οτι αφορά στην κατανάλωση στα εμπορικά καταστήματα, είναι η δεύτερη υψηλότερη μετά από αυτήν των πελατών ξενοδοχείων 5*, καταρρίπτοντας τον μύθο οτι οι πελάτες αυτοί δεν βγαίνουν από τα ξενοδοχεία στα οποία διαμένουν και δεν δαπανούν τίποτα στα τοπικά καταστήματα,

• είναι χαμηλότερη σε οτι αφορά στην εστίαση, κάτι αναμενόμενο αφού οι πελάτες all inclusive έχουν πληρώσει για τη διατροφή τους εντός ξενοδοχείου. Είναι όμως αξιοσημείωτο οτι δεν είναι μηδενική / ασήμαντη όπως είναι η κυρίαρχη αντίληψη για τους τουρίστες All Inclusive, αλλά είναι περίπου 40 με 50% της δαπάνης των πελατών άλλου τύπου καταλυμάτων.

Εμείς από την πλευρά μας, στεκόμαστε ιδιαίτερα στην επισήμανση του ΣΕΤΕ ότι με στόχο «να ενισχυθεί η κοινωνική αποτελεσματικότητα του προϊόντος αυτού, αλλά και για να γίνει διεθνώς πιο ανταγωνιστικό, είναι απαραίτητο να σχεδιαστούν προδιαγραφές συνεργασίας με παραγωγούς τοπικών προϊόντων και ένταξης υπηρεσιών φαγητού/ποτού εκτός ξενοδοχείου στο προσφερόμενο πακέτο υπηρεσιών»...

Ολόκληρη η έρευνα, εδώ.