Γιατί "ξεσηκώνεται", πάντα, πρώτα ο τουρισμός; Είναι θέμα αντίληψης (και) χρόνου...

Ακούμε διάφορους, σε πολιτικούς και παραπολιτικούς και άλλους κύκλους να απορούν για την ένταση και τους τόνους με τους οποίους αντιδρά ο τουριστικός κόσμος στα όσα συμβαίνουν και όσα δρομολογούνται. Και κάνουν ποικίλα σχόλια για «υπερβολές» και άλλα παρεμφερή. Αυτό που εξακολουθητικά...

...τους διαφεύγει, γιατί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το καταλάβουν είναι ότι η τουριστική αγορά βιώνει την πραγματικότητα με διαφορετικό μοντέλο χρόνου, από τους υπόλοιπους, «κόσμους» και κλάδους.

Για τον πολιτικό μας κόσμο, για παράδειγμα, η τρελή αναστάτωση που ξεκίνησε αυτό το διάστημα, μπορεί σε 20 μέρες, σε έναν μήνα, σε δύο μήνες, να μην υφίσταται. Το «πολιτικό παιχνίδι», έχει τέτοιες εκφάνσεις και στρατηγικές, λένε.  Ή μπορεί, στο μυαλό τους, όλα αυτά που περνά η χώρα σήμερα και που προβλέπεται να περάσει τις επόμενες εβδομάδες – και αν πάμε σε εκλογές και ακόμα πιο πέρα- να θεωρούν ότι κάποια στιγμή θα ξεπεραστούν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, θα συνεχίσουμε την πορεία μας.

Για τον τουρισμό, όμως, ο χρόνος μετράει διαφορετικά. Η ζήτηση, η κινητήριος δύναμη του τουρισμού, βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και η ροή της επηρεάζεται ακόμα και στιγμιαία, γιατί βασίζεται ακριβώς στον ανθρώπινο παράγοντα.

Στη ροή των κρατήσεων, το τι συμβαίνει σήμερα σε έναν προορισμό, αποτυπώνεται άμεσα και καταλυτικά. Οι κρατήσεις για διακοπές στις πολλές από τις μεγάλες αγορές προέλευσης προς τους περισσότερους προορισμούς, όπως η Ελλάδα, ξεκινούν σταδιακά συνήθως τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του προηγούμενου χρόνου, αρχίζουν να κλιμακώνονται από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Απρίλιο και συνεχίζονται σε ηπιότερο βαθμό και μέσα στην τουριστική περίοδο.

Αν τη στιγμή που ο δυνητικός επισκέπτης αποφασίζει να κάνει την επιλογή του ή την κράτησή του για ένα ταξίδι που θα γίνει ύστερα από δύο, τέσσερις ή και έξι μήνες, κάτι τον ενοχλεί και τον αποτρέπει, πάει αλλού. Τόσο απλά. Και η κράτηση που χάνεται σήμερα, δεν επιστρέφει και σπάνια αναπληρώνεται, ακόμα και αν την περίοδο που θα γίνει το ταξίδι, τελικά, όλα είναι μία χαρά. Είναι βέβαια αρκετοί εκείνοι που αποφασίζουν να περιμένουν λίγο ακόμα. Αλλά λίγο ακόμα.

Αυτή η «καταγραφή», γίνεται σε καθημερινή βάση, για σειρά μηνών. Ο τουρισμός αρχίζει να εισπράττει τα μηνύματα των επιπτώσεων σε «ζωντανό» χρόνο, πιο άμεσα και πολύ νωρίτερα, την ώρα που οι άλλοι, που με τις πράξεις τους τις δρομολογούν, κάνουν ακόμα σχέδια και στρατηγικές ασκήσεις επί χάρτου και επί των media.

Για αυτό, πρώτος ο τουρισμός κρούει τον κώδωνα των κινδύνων. Όχι μόνον επειδή βλέπει τι έρχεται, αλλά επειδή «βλέπει», ήδη, την επίπτωση, τη ζημιά, από μία κατάσταση, ανεξαρτήτως του που αυτή θα καταλήξει τελικά.

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, ο τουρισμός διαπιστώνει, απώλειες στον ρυθμό των προκρατήσεων. Οι οποίες φαίνεται ότι θα συνεχιστούν όσο υπάρχει αυτό το κλίμα και η Ελλάδα πρωταγωνιστεί πάλι αρνητικά στη διεθνή επικαιρότητα.

Πόσω μάλλον όταν η κορύφωση των εξελίξεων τοποθετείται εντός του Ιανουαρίου.

Βέβαια, από την άλλη πλευρά, ο τουρισμός βλέπει και πολύ πιο μακριά, όταν οι άλλοι νομίζουν ότι βλέπουν το τώρα. Η περίπτωση με την πρόταση για την αύξηση του ΦΠΑ στη διαμονή, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο σχολιασμός του μέτρου στο πολυσυζητημένο email προς την τρόϊκα, ανέφερε ότι οι επιπτώσεις από το μέτρο πλήττουν μεν την ανταγωνιστικότητα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, αλλά «οι επιπτώσεις θα είναι στιγμιαίες»!

Τους διέφυγε, δηλαδή, ότι ο διπλασιασμός του συντελεστή δεν θα ισχύσει μόνον για... μία μέρα, αλλά για ένα-δύο χρόνια, τουλάχιστον.