Συνέδριο ΣΕΤΕ: Αναζητώντας συμφωνία για τον Τουρισμό και στο βάθος... δημοψήφισμα

Με... δημοψήφισμα και μία κάποια ένταση που είναι πια ιδιαίτερα αισθητή στο πολιτικό κλίμα, ξεκίνησαν πριν από λίγο και οι σημερινές εργασίες του 10ου συνεδρίου του ΣΕΤΕ. Υπήρξε δε από νωρίς μία παρέμβαση του προέδρου του ΣΕΤΕ, Α. Ανδρεάδη - ασυνήθους οξύτητας είναι η αλήθεια - περί “αρνητικής εξέλιξης που αυξάνει την αβεβαιότητα και την πιθανότητα καταστροφικής ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας”. Κατά τον κ. Ανδρεάδη...

η κίνηση αυτή “αποπροσανατολίζει και διαιρεί τον ελληνικό λαό την στιγμή που η εθνική συσπείρωση είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ” και κατέληξε τονίζοντας ότι “το τιτάνιο έργο μετασχηματισμού της χώρας σε σύγχρονη ευρωπαϊκή, δεν απαντιέται με ένα ναι ή ένα όχι”.

Μάλλον συνοφρυωμένος, ο Π. Γερουλάνος απάντησε έμμεσα ότι “η μικροπολιτική είναι αυτή που διχάζει, η εθνική πολιτική (το δημοψήφισμα) ενώνει” και η παρακαθήμενη Τομέαρχης Τουρισμού της Ν.Δ. Όλγα Κεφαλογιάννη τόνισε από την πλευρά της ότι ο “πρωθυπουργός  κατέφυγε σε μικροπολιτικά τεχνάσματα και αγοραζει χρόνο για την κυβέρνησή του αλλά όχι για τη χώρα”.

Κατά τα άλλα, επιβεβαιώνεται η περυσινή διαπίστωση ορισμένων τουριστικών συντακτών ( είχε μπει και στοίχημα σχετικά) ότι ο Π. Γερουλάνος, ανά τρίμηνο επίσημων εκδηλώσεων με παρούσα δίπλα του ή απέναντί του την κα Κεφαλογιάννη, εξαπολύει και από μία οξεία φραστική επίθεση κατά της Ν. Δ. και του προέδρου της ("οι προτάσεις της Ν.Δ. είναι ευκαιριακή πολιτική που δεν έχει πάρει στα σοβαρά τον πλέον ανταγωνιστικό τομέα της ελληνικής οικονομίας").

Και “καλά του κάνει!”, θα λέγαμε, εάν η πραγματικότητα για τον τουρισμό και τα κυβερνητικά πεπραγμένα ήταν διαφορετική.

Ούτως ή άλλως, σε μία συζήτηση που αναζητεί κοινά πεδία συναίνεσης, συνεργασίας και - γιατί όχι - και συμφωνίας, το να ξεκινάει ο κύριος εκπρόσωπος του πολιτικού κόσμου, ο αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης, με φραστικές επιθέσεις και μάλιστα επί ζητημάτων που το ακροατήριο βιώνει καθημερινά, την πλήρη αναντιστοιχία έργων και λόγων, τις τραγικές καθυστερήσεις, την πλήρη απαξίωση της παρουσίας στο Εξωτερικό, την απόλυτη απραξία σε επίπεδο νομοθετικού έργου αλλά και εφαρμογής των θεσμοθετημένων, δεν μπορεί αυτή η επικοινωνιακή τακτική να εκλαμβάνεται ως εποικοδομητική στάση.

Μπορεί;