Αγαπητό μου lobby,
Αντί να “ασκείται” σε ασφαλή επικοινωνιακά πεδία επίσημων τελετών και σιωπηρών ακροατηρίων, περιφέροντας τον περίτεχνα διακριτικό πολιτικό "ναρκισσισμό" του και υφαρπάζοντας ολοένα και περισσότερους πόντους υπέρ μίας ανύπαρκτης “στρατηγικής” από ευνοϊκές για τον ελληνικό τουρισμό συγκυρίες και ευτυχείς για αυτόν συμπτώσεις, θα μπορούσε ο...
...φίλτατος κατά τα άλλα, αρμόδιος περί Τουρισμού υπουργός να ασχοληθεί με ορισμένα πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως η πλήρης κατάρρευση της παρουσίας του Ελληνικού τουρισμού στο εξωτερικό, ιδίως στις αγορές όπου κομπορρημονεί ότι τις “άνοιξε” και σε πολλές περιπτώσεις με απολύτως δική του ευθύνη εφόσον πέντε-δέκα υπογραφές αποφάσεων καθυστερούν επί μήνες ολόκληρους, οι τραγικές καθυστερήσεις σε ό,τι έχει δεσμευτεί ο ίδιος και ο πρωθυπουργός του, όπως π.χ. ο περιορισμός της γραφειοκρατίας και η παρέμβαση επί του φλέγοντος ζητήματος των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων με εκατοντάδες ξενοδοχείων να σύρονται στα δικαστήρια, τα τεράστια θεσμικά κενά εις βασικά “προιόντα” και υπηρεσίες μας όπως π.χ. οι εκτός νομικής υπόστασης Ιαματικές πηγές, η διάλυση της Τουριστικής Εκπαίδευσης κοκ.
Δια να μην αναφερθώ και στα μέτρα και δεσμεύσεις συνυπευθυνότητος - όχι απλώς συναρμοδιότητος- όπως τα μέτρα περιορισμού της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας και άλλων ων ουκ έστι αριθμός, κατά τα Γραφάς.
Πέραν του κουραστικού και μονότονου, τείνει να καταντά και προσβλητικός και εκνευριστικός πλέον ο επίσημος λόγος του αγαπητού υπουργού.
Επέρασαν και έτη δύο, πια, ξέρετε. Και το “ευαγγέλιον” του “πόσο καλά συνεργαζόμαστε με τους φορείς” ή το “ευχολόγιον” του τι πρέπει να κάνουμε και πως ή το “διαπιστευματολόγιον” του πόσο στρεβλό είναι το κρατικό σύστημα, μπορεί, πολιτικώς, να επιτυγχάνουν τον απόλυτο στόχο του “κερδίζομεν λίγο χρόνο ακόμα” αλλά μόνον σε αξιοπρεπή συνέδρια και επίσημα δείπνα “αντέχουν” πλέον.
Καλή και εύηχος η υψηλή πολιτική, εξηγήσιμος και η πηγαία αλαζονεία αυτής, κατανοητός, ειλικρινώς, ο φόρτος και η αύρα του ρόλου του αφανούς γενικώς εξ' απορρήτων του πρωθυπουργού - ιδίως σε τέτοιες στιγμές - αλλά μία προσγείωσις στην αμείλικτη πραγματικότητα των αρμοδιοτήτων συνιστάται, ενίοτε.
Δεν αρκεί η γνώση και η εκμετάλλευση - ίσως και διαστρέβλωση, σε ορισμένες περιπτώσεις - της πραγματικότητος. Απαιτείται και η αντιμετώπιση αυτής, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κατά προτίμηση.
'Αλλως, όταν εξορκίζεις την “μικροπολιτική”, φαντάζεις ομιλών σε καθρέπτη...
Ολοψύχως ταγμένος
george
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου