Eurovision 2013: Μήπως γινόμαστε "ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι";

Δεν είναι καθόλου της αρεσκείας μας το θέμα και πραγματικά, έχουμε πολλές ενστάσεις για τον τρόπο και την αισθητική της συμμετοχής μας στη Eurovision. Αλλά όλη αυτή η βαρύγδουπη κυβερνητική τοποθέτηση περί διακοπής της παρουσίας της Ελλάδας στον θεσμό, μας θυμίζει...

...τη σοφή λαϊκή ρήση “ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι”.

Γιατί; Γιατί πρώτον, εφόσον μπορούν να καλυφθούν πλήρως τα κόστη για το ελληνικό δημόσιο, με επιστράτευση χορηγών, το βασικό επιχείρημα που επικαλούνται όσοι εισηγούνται τη μη συμμετοχή της χώρας, αναιρείται. Ειδικά από τη στιγμή που το κράτος μας εξακολουθεί να μην διαχειρίζεται τις δαπάνες του όπως επιτάσσουν οι περιστάσεις...

Δεύτερον, γιατί η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει οποιαδήποτε ευκαιρία προβολής και διεθνούς παρουσίας. Πόσω μάλλον όταν η ευκαιρία αυτή δίνεται ενώπιον μίας παν-ευρωπαϊκής διοργάνωσης, με τεράστιο φανατικό κοινό σε μεγάλες αγορές που μας ενδιαφέρουν διακαώς, ιδίως στις ηλικιακές ομάδες όπου πάσχουμε βαθιά ως τουριστικός προορισμός.

Τρίτον, είναι απολύτως κατανοητή η αυθόρμητη αντίδραση “την ώρα που σφάζονται συνταξιούχοι και μισθωτοί, που συντρίβεται η μεσαία τάξη, που καλπάζει η ανεργία, να ασχολούμαστε με την Eurovision”, αλλά το να εξαφανίζεται η Ελλάδα από τη διεθνή σκηνή, μάλλον δεν είναι η ενδεικνυόμενη λύση για να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά.

Κατά την άποψή μας, όχι απλώς πρέπει να συμμετάσχουμε στην Eurovision του 2013, αλλά να καταβάλλουμε και κάθε δυνατή προσπάθεια να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο κάθε δυνατότητα προβολής και θετικής δημοσιότητας που μας προσφέρεται μέσα από αυτήν τη διοργάνωση.

Εάν δεν είμαστε ικανοί να επιτύχουμε αυτό, είναι άλλο θέμα.

Επισημαίνουμε διαρκώς, δε, ότι δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιες διεθνείς κινήσεις και δράσεις ως 'Ελληνες. Το τι αρέσει σε εμάς ή όχι, συχνά δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που το εισπράττουν και το αντιλαμβάνονται οι ξένοι αποδέκτες τους.

Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε;