Αγαπητό μου Lobby,
ξέρεις τι με εξοργίζει περισσότερο από όλα; Το να ξέρει, να γνωρίζει κάποιος εκ των έσω και από κοντά μία υπόθεση ή ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις και κάποια στιγμή, να βλέπει πως αυτές, σκυλεύονται και κατακρεουργούνται επικοινωνιακά, χάριν εντυπώσεων…
…χωρίς κανείς να έχει την πρόθεση ή τη διάθεση να μπει στην ουσία. Άσε δε αυτό το “φαγοπότι” ή το “όργιο” που κολλάνε αυτόματα στους τίτλους όλοι μόλις δουν κάποια υπόνοια καταγγελίας ή ευρήματα κάποιας έρευνας. Και αν μετά δεν προκύψει τίποτα, ε καλά βρε αδερφέ, ποιος ασχολείται;
Το άλλο εξοργιστικό, το οποίο το έχω ζήσει και το έχουμε βιώσει και μαζί lobby μου, εκείνα τα μαύρα χρόνια πριν από λίγο καιρό, είναι ακριβώς αυτό: πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη ή όποιο αρμόδιο όργανο είναι αυτό, κανείς δεν δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς τους ανρθώπους να πουν τη θέση τους, να ακουστεί η δική τους πλευρά στα media που τους βάζουν στο κάδρο, τους στολίζουν με απίθανους χαρακτηρισμούς και αποφασίζουν για το τι είναι, πριν από όλους και τους αρμοδιοδέστερους.
Και φυσικά, κανείς δεν τους θυμάται μετά, αν τύχει και απαλλαγούν ή αθωωθούν ή τέλος πάντων αποδειχθεί ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου “φαγοπότια” και “όργια” και “σκάνδαλα”, αλλά τίποτα από όλα αυτά.
Είναι ξεκάθαρο τι ζούμε μία περίοδο “ανθρωποφαγίας”, εντυπωσιολαγνείας και άκρατου κυνισμού, αλλά εδώ έχει χαθεί η μπάλα, πια, όταν βλέπουμε δημόσιους λειτουργούς να ενημερώνουν επιτροπές για περιπτώσεις υπαλλήλων αναπαράγοντας πράγματα που δεν ισχύουν ή βουλευτές να κάνουν ερωτήσεις επικαλούμενοι “ανώνυμες καταγγελίες”, λέει, οι οποίες όμως είναι επιπέδου κουτσομπολιού…
Δεν είναι καλά σημάδια αυτά, παιδιά, δεν είναι.
Με αγάπη (διαπομπευμένη)
angel
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου