Τουριστικές μισθώσεις Ι : Οι αποχρώσεις ενδείξεις για το πως μπορεί να στήνεται ένα μεγάλο "κόλπο"...

- βγήκαν και τα "παπαγαλάκια"...

Όταν βγάζαμε το μείζον και φλέγον θέμα των τουριστικών μισθώσεων από την Τετάρτη, γενικώς επικρατούσε... «ύπνος βαθύς» στο υπόλοιπο mediaκό περιβάλλον. Όταν, δύο μέρες μετά, «ξύπνησαν» ή βγήκαν από τη θάλασσα, διάφοροι, άρχισαν να κάνουν και τους έξυπνους. Τα πράγματα είναι απλά: Το σκηνικό που ετοιμάζεται ήταν ήδη στημένο από την ώρα που είχε αρχίσει να συντάσσεται...

...το νέο Μνημόνιο, τις τελευταίες εβδομάδες - η πρώτη αρχή, βέβαια, έγινε περίπου προ διετίας και σε αυτό θα επανέλθουμε σε λίγο - και μεθοδεύθηκε σε δύο επίπεδα. Πρώτον, στα προαπαιτούμενα, όπου αναφέρεται ρητά η απελευθέρωση των τουριστικών μισθώσεων και απαιτείται η θέσπιση σχετικού νομικού πλαισίου «για να τεθεί σε πλήρη ισχύ η ελευθέρωση της αγοράς τουριστικών καταλυμάτων» (sic) μέχρι τον Οκτώβριο.

Δεύτερον, στις άμεσες διατάξεις του νομοσχεδίου, όπου καταργείται το χρονικό όριο το οποίο διαχωρίζει την τουριστική μίσθωση από την αστική, από 1^η Νοεμβρίου. Δια της γνωστής μεθόδου της απλής αναφοράς μίας καταργούμενης διάταξης, χωρίς άλλη επεξήγηση (πρέπει να ψάξεις στις καταργούμενες διατάξεις και στις εκθέσεις): «Η παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 4276/2014 (Α ́155) και η παρ. 7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993 (Α ́118) καταργούνται από 1η Νοεμβριου 2015».

Στην αιτιολογική έκθεση, μάλιστα, αναφέρεται ότι το όριο των τριάντα ημερών καταργείται «στο πλαίσιο της πλήρους απελευθέρωσης της τουριστικής αγοράς και της προσαρμογής αυτής στα νέα οικονομικά και φορολογικά δεδομένα» (ποια είναι αυτά, άραγε;).

Στην έκθεση περί συνεπειών της ρύθμισης, όμως, βλέπουμε άλλη προσέγγιση: «επιδιώκεται ο εκσυγχρονισμός του ισχύοντος νομθετικού πλαισίου αναφορικά με την έννοια του τουριστικού καταλύματος, με την κατάργηση του μέγιστου ορίου των τριάντα ημερών για την έννοια της τουριστικής εκμίσθωσης δεδομένου ότι η προσωρινή εκμίσθωση ακινήτου με σκοπό τον παραθερισμό, συχνά υπερβαίνει το ανωτέρω όριο. Αποσκοπείται περαιτέρω να παύσει η άνιση νομική μεταχείριση μεταξύ ιδιοκτητών οι οποίοι εκμισθώνουν ορισμένο ακίνητο υπό όμοιες συνθήκες».

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Αυτή και μόνον η διατύπωση, βάζει σε σκέψεις και τον πλέον καλόπιστο... 

Το «τρικάκι» εδώ είναι στο ότι ο "νομοθέτης", διαβάζει το όριο αναποδα. Ως μέγιστο χρόνο για τουριστική μίσθωση και όχι ως ελάχιστο για αστική μίσθωση.

Κανείς και τίποτα δεν εμποδίζει την εκμίσθωση ενός τουριστικού καταλύματος για περισσότερο από έναν μήνα, αλλά ούτε και έναν ιδιοκτήτη ενός σπιτιού να το εκμισθώνει, επίσης, για περισσότερο από έναν μήνα, για παραθερισμό (πλην των τουριστικών επαύλεων που είναι αθροιστικά έως τρεις μήνες τον χρόνο). Περιορίζει, όμως, αυτό το όριο, όποιον έχει ένα ακίνητο/κατάλυμα, μη τουριστικό, να το εκμισθώνει για διάστημα μικρότερο του μήνα.

Όσο για τα περί «σκληρών διαπραγματεύσεων» - προφανώς από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας – μετά τη σύνταξη και κατάθεση του νομοσχεδίου, που είχαν, λέει, σαν αποτέλεσμα να «ισχύσει το νέο καθεστώς από 1^η Νοεμβρίου» και άλλα παρεμφερή που γράφονται και ακούγονται, είναι παιδαριώδη φληναφήματα που μόνο γέλιο προκαλούν.

Είναι σαφές δε ότι η κατάργηση του ορίου από 1^η Νοεμβρίου, λειτουργεί και ως μοχλός πρόσθετης πίεσης για να έχει συνταχθεί και ολοκληρωθεί η (προ)απαιτούμενη νομοθετική παρέμβαση, μέχρι τότε. Το βασικό ερώτημα εδώ, είναι γιατί δεν δόθηκε η ευχέρεια να καταργηθεί το όριο με το απαιτούμενο νομοσχέδιο; Γιατί έπρεπε να γίνει τώρα; 

Αν βέβαια πάμε σε εκλογές ή άλλες πολιτικές εξελίξεις τον Σεπτέμβριο, τότε μάλλον θα μείνουμε με την κατάργηση στο χέρι, περιμένοντας ποιος θα νομοθετήσει...

Όπως επισημαίναμε στην προηγούμενη ανάρτηση, το γεγονός ότι απαιτείται νέο νομοθετικό πλαίσιο επιτρέπει έναν βαθμό μικρής αισιοδοξίας ότι θα τεθούν κάποιες προϋποθέσεις και κανόνες για το τι θα σημαίνει ακριβώς απελευθέρωση των τουριστικών μισθώσεων και πως θα επιχειρηθεί αυτό να λειτουργήσει στην πράξη (το πως συμβαδίζει η απαιτούμενη από τους δανειστές πλήρης απελευθέρωση με νέο νομικό πλαίσιο, περιμένουμε να δούμε και εμείς).

Άλλως, οδεύουμε σε πλήρες και άνευ προηγουμένου «μπάχαλο», νέο όργιο φοροδιαφυγής και μεγάλες περιπέτειες που μπορεί να αλλάξουν δραματικά τη δομή και τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς, όπως την ξέρουμε σήμερα.

Εξ ου και οι επιστολές των φορέων, ΣΕΤΕ και ΠΟΞ, που θέτουν ακριβώς αυτά τα ζητήματα, τους κινδύνους και τις άλλες παραμέτρους και πιθανές επιπτώσεις αυτού του μέτρου.

Επιμένουμε: είναι ένα πάρα πολύ επικίνδυνο θέμα. Απαιτεί τεράστια προσοχή, εγρήγορση και ενδελεχή μελέτη. Και ο βαθμός επικινδυνότητας εξαρτάται και από τον βαθμό εμπιστοσύνης, όποιας εμπιστοσύνης, που εμπνέουν αυτοί που καλούνται να το διαχειριστούν πολιτικά, στον τουριστικό κόσμο...

Λέμε χρόνια τώρα και επαναλαμβάνουμε ότι είναι απαραίτητο να προσαρμοστεί η ελληνική αγορά στις νέες τάσεις και προιόντα, όπως το sharing economy, αλλά είναι άλλο θέμα να ανοίγουν "παράθυρα" και "κερκόπορτες" για κινήσεις που μπορεί να διαλύσουν την αγορά.  

Αυτά για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας και να μην μας δουλεύουν διάφορα «παπαγαλάκια» που εμφανίστηκαν εν μέσω θερινής ραστώνης.

Σε λίγο θα κάνουμε και μία ιστορική αναδρομή...