Τουριστικές μισθώσεις ΙΙ: Κρατάει καιρό τώρα, αυτός ο... καημός των δανειστών

- Φθινόπωρο του 2013, ξεκίνησαν οι ασφυκτικές πιέσεις

- Η ιστορία με τη συνεργάτιδα της Τρόικας που νοίκιασε διαμέρισμα

- Η... "οργή" της Όλγας και το άγνωστο παρασκήνιο του "β' γύρου" πριν από έναν χρόνο

Επειδή δεν είμαστε χθεσινοί και επειδή ότι συμβαίνει σήμερα από κάτι και κάπου ξεκίνησε, καλό είναι να ανατρέχουμε, κατά καιρούς, στα παρελθόντα. Νοέμβριος του 2013, γράφαμε τότε (14/11): “Η Τρόϊκα, μεταξύ άλλων, “ανακάλυψε” ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς - ένας ξένος επισκέπτης εν προκειμένω - να νοικιάζει ό,τι θέλει, όπου θέλει, για όσο θέλει, από όποιον θέλει. Και άρχισε την στενή πολιορκία αρχικά…

…στο υπουργείο Ανάπτυξης, θέτοντας πληθώρα ερωτημάτων και ζητώντας πιεστικά πλήθος εξηγήσεων και διευκρινίσεων για το υφιστάμενο καθεστώς και όλα όσα επιτρέπονται και δεν επιτρέπονται, ειδικά ως προς το θέμα των ιδιωτικών καταλυμάτων, σπιτιών, βιλών, διαμερισμάτων και πάει λέγοντας.

Το Υπουργείο Ανάπτυξης, όπως μαθαίνουμε, αρχικά αιφνιδιάστηκε και στη συνέχεια αφού εξήγησε τα περί αστικών μισθώσεων, όταν το τροϊκανό “μαχαίρι” έφθασε στο “κόκκαλο” του τουρισμού, σήκωσε τα χέρια ψηλά και πέταξε το “μπαλλάκι” προς Αμαλίας μεριά.

Σύφωνα με τις ίδιες πληροφορίες μας, οι τροϊκανοί, ψάχνοντας έφθασαν και στα όσα προβλέπει και εισήγαγε ο πρόσφατος Νόμος 4179 με τις διατάξεις για τις μισθώσεις κατοικιών και κάπου εκεί άρχισε το “ματς”.

Από την πλευρά τους, θεωρούν ότι οι διατάξεις αυτές βάζουν περιορισμούς σε μία αγορά και υπηρεσίες, όπου δεν θα έπρεπε, καθώς σύμφωνα με τα ερωτήματά τους - τα οποία, ως γνωστόν, μάλλον επιχειρήματα είναι παρά ερωτήματα - η ενοικίαση ιδιωτικών καταλυμάτων, όπως βίλες, σπίτια και διαμερίσματα στις πόλεις (επαναλαμβάνουμε) θα έπρεπε να είναι απελευθερωμένη.

Εξ όσων γνωρίζουμε, το υπουργείο Τουρισμού απάντησε τεκμηριωμένα και αναλυτικά τι ισχύει στην τουριστική αγορά της χώρας, γιατί προχώρησε στις ρυθμίσεις για τις κατοικίες και γενικώς τι συμβαίνει σε αυτό το επίμαχο θέμα, στη χώρα μας.

Οι πληροφορίες μας σταματούν, προς το παρόν, σε αυτήν τη φάση, δηλαδή της απάντησης από πλευράς ΥΠΟΤ προς ΥΠΑΝ και Τρόϊκα.

Και αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τη συνέχεια, γιατί μπορεί να οδηγηθούμε σε “εκρηκτικές” καταστάσεις…

Κάνουμε και μία παρένθεση: για το πως έφθασε η Τρόϊκα να ασχολείται με το θέμα αυτό, κυκλοφορεί ήδη και ένας “αστικός μύθος”. Ο οποίος λέει, ότι μία συνεργάτις των τροϊκανών θέλησε να ενοικιάσει ένα διαμέρισμα στην Αθήνα για λίγες εβδομάδες, βρήκε ένα μέσω του γνωστού και πολυσυζητημένου site, αλλά στην κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, ο τελευταίος της έδωσε να καταλάβει ότι η συναλλαγή τους, δεν είναι και τόσο θεσμικώς εντάξει…

Βασικά δεν το πιστεύουμε, θεωρούμε ότι το “σύρμα” έπεσε από αλλού και πολύ πιο στοχευμένα, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης…” 

Να συμπληρώσουμε σήμερα - ήρθε το πλήρωμα του χρόνου... - ότι ότι η απαίτηση της Τρόικας, ήταν για πλήρη και άνευ όρων απελευθέρωση. Στις πρώτες σχετικές συναντήσεις, μάλιστα, υπήρξε και αρκετή ένταση. 

Οι εκπρόσωποι της τρόικας, ουσιαστικά "δεν σήκωναν κουβέντα", αρχικά, ενώ οι πληροφορίες λένε ότι υπήρξαν και κάποιες, τρόπον τινά, "εξωθεσμικές" παρεμβάσεις. Σε σημείο που η τότε υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη, να μην δέχεται να συμμετέχει. Και όπως μάθαμε εκ των υστέρων, η στάση της αυτή είχε ενοχλήσει αρκετά και είχε φθάσει ως ζήτημα και στο Μαξίμου.

Οι πιέσεις κλιμακώθηκαν και απλώθηκαν σε όλες τις βαθμίδες, από τις κεφαλές της Τρόϊκας έως τα τεχνικά και άλλα κλιμάκια και το θέμα έμπαινε σταθερά σε όλες τις συναντήσεις που είχαν γίνει με το υπουργείο Τουρισμού. Τα στελέχη του οποίου, είχαν κρατήσει μία συγκροτημένη γραμμή άμυνας, με πληθώρα επιχειρημάτων, στοιχείων και συγκρίσεων με το τι ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, την οποία και τήρησαν μέχρι τη σύνταξη του νέου, τότε, πολυνομοσχεδίου, τον Μάρτιο του 2014. 

Με εκείνον τον Νόμο (4254/2014) τελικά προέκυψε το χρονικό διάστημα των 30 ημερών από 90 που ήταν μέχρι τότε και περιορίστηκε και στα 80 τ.μ. από 100 τ.μ. το ελάχιστο εμβαδόν των τουριστικών επαύλεων, θεσμός που είχε θεσμοθετηθεί τον Αύγουστο του 2013, με πρωτοβουλία του υπουργείου Τουρισμού και που μέχρι σήμερα, έχει αποδώσει πάνω από 5.000 Ειδικά Σήματα σε τέτοιου είδους καταλύματα.

Το θέμα, όμως, όπως φάνηκε και όπως είπαμε, δεν ξεχάστηκε ποτέ από την Τρόικα. "Μπετοναρίστηκε" στις εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ και επανήλθε, εξίσου επιτακτικά, λίγους μήνες αργότερα, πριν από περίπου έναν χρόνο. 

Τον Σεπτέμβριο του 2014, ξεκίνησε νέος γύρος συναντήσεων με απαιτήσεις για περαιτέρω "απελευθέρωση" και απλούστευση του πλαισίου για τις επαύλεις αλλά και για απελευθέρωση στις μισθώσεις διαμερισμάτων.

Από πλευράς υπουργείου Τουρισμού, αντιπροτάθηκαν ορισμένες τροποποιήσεις στο πλαίσιο για τις επαύλεις - που τελικά δεν προχώρησαν ποτέ, π.χ. κατάργηση της προυπόθεσης ανεξάρτητης εξωτερικής προσπέλασης - ενώ για τα υπόλοιπα, βασική θέση ήταν ότι δεν γίνεται να μην υφίσταται ένα ελάχιστο πλαίσιο ρυθμίσεων και ελέγχου στις μισθώσεις και πως οποιαδήποτε αλλαγή στην κατεύθυνση ειδικότερα της ενοικίασης διαμερισμάτων, θα γινόταν μόνο μετά από εμπεριστατωμένη μελέτη μετρήσιμων επιπτώσεων στον τουριστικό και κτηματομεσιτικό κλάδο. 

Το θέμα έμεινε εκεί και δεν είχε περιληφθεί και στο πολυσυζητημένο email Χαρδούβελη.

Αυτά, για την ιστορία.

Τελικά, οι προσπάθειες αυτές για "άνευ όρων απελευθέρωση των μισθώσεων" - που επαναλαμβάνουμε, δεν ισχύει σε καμία ανταγωνίστρια και όχι μονον χώρα της Ευρώπης - δεν έβρισκαν πρόσφορο έδαφος.

Μέχρι τώρα, που το θέμα επιστρέφει ολομέτωπα και κυκλωτικά.

Επομένως, σήμερα, σχεδόν δύο χρόνια μετά, αναμένουμε, πάλι, με ενδιαφέρον τη συνέχεια...