"Σημάδια" πάντα υπάρχουν, αλλά πόσο τα βλέπουμε;

Είναι πάντα δυσάρεστο να βλέπουμε επιχειρηματικές προσπάθειες που ξεκινούν στον ευρύτερο χώρο του τουρισμού, να οδηγούνται τελικά σε αποτυχία και ενίοτε, «ηχηρή» και επιζήμια, όχι μόνον για τους εμπλεκόμενους και θιγόμενους. Είναι επίσης δυσάρεστο, το γεγονός ότι...

...σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχουν από νωρίς ή προκύπτουν στην πορεία, τα «σημάδια» εκείνα που ωθούν όσους παρακολουθούν την αγορά και τις εξελίξεις για πολύ καιρό και μπορούν να φιλτράρουν τα μηνύματα, ότι κάτι δεν πάει καλά.

Και το δίλημμα αυτών που αντιλαμβάνονται ή μαθαίνουν τους κακούς οιωνούς, είναι δύσκολο: Μιλάς, κρούεις κώδωνες, προειδοποιείς έστω και κόντρα στο ρεύμα κινδυνεύοντας να χαρακτηριστείς «κακός» ή ότι εξυπηρετείς άλλα συμφέροντα ή το αφήνεις να εξελιχθεί και περιμένεις;

Η επιλογή εναπόκειται στην ιδιοσυγκρασία και στη λογική του καθενός, αλλά και στην ιδιαιτερότητα κάθε περίπτωσης. Αν κάποιοι κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους ή να εκτεθούν σε καταστάσεις και ζημιές για τις οποίες δεν ευθύνονται, η πίεση είναι διαφορετικής κλίμακας.

Η λίστα με εγχειρήματα στον ευρύτερο χώρο του τουρισμού, τα τελευταία χρόνια που ξεκίνησαν φιλόδοξα, με μεγαλεπήβολα σχέδια, με μπόλικη δημοσιότητα και πηχυαίους τίτλους στα media, αλλά είτε «πέθαναν» εν τη γενέσει ή λίγο αργότερα, είτε συνετρίβησαν αφού διέγραψαν μία πορεία που θυμίζει λίγο διάττοντα αστέρα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπήρξε κάποιος δόλος. Οι λόγοι αποτυχίας συνήθως μπορεί να είναι άλλοι. Άγνοια κινδύνων, ασχετοσύνη, ανεπάρκεια κεφαλαίων, κακή επιλογή στελεχών, κακή ή παράτολμη επιχειρηματική πρακτική, ατυχείς συγκυρίες, ή ακόμα και τα διαβόητα capital controls.

Οι δύο πιο πρόσφατες αλλά και χαρακτηριστικές περιπτώσεις, σε αυτήν τη λίστα, ήταν εκείνες της skygreece και της airfasttickets.

Για την μεν πρώτη, ευθύς εξ’ αρχής υπήρχαν ενδοιασμοί και επιφυλάξεις για τις πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος της υπερατλαντικής αεροπορικής διασύνδεσης της Ελλάδας με τη Β. Αμερική. Ένα ζητούμενο και όραμα χρόνων, που ποτέ κανείς νεοεμφανιζόμενος δεν πέτυχε. Ένα θέμα με έντονες συναισθηματικές φορτίσεις, κυρίως από την πλευρά της ομογένειας, που προφανώς θόλωνε την κρίση και τη λογική, των περισσότερων εκ των εμπλεκόμενων πλευρών.

Η περίπτωση της skygreece, βέβαια, ήταν αρκετά πιο διαφορετική από την προηγούμενη περίπτωση ελληνικής αεροπορικής εταιρείας, που ήταν εκείνη η Hellas Airlines. Η οποία, αν θυμάστε, είχε βγει επισήμως, σε όλα τα ΜΜΕ, είχε κάνει παρουσιάσεις, σχέδια δρομολογίων, προσλήψεις κοκ αλλά ποτέ δεν πέρασε από την... ΥΠΑ, ούτε πριν, ούτε μετά...

Η δεύτερη περίπτωση, αυτή της airfasttickets, είχε διαφορετική εξέλιξη, Μία εταιρεία που στήθηκε το 2009, με στοιχεία που θύμιζαν start up, στον Πειραιά, μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια εμφάνιζε δυναμική πολυεθνικής, με γραφεία στο εξωτερικό, θυγατρικές κ.λπ.. Συνοδευόμενη από επίδειξη μεγάλης – εντυπωσιακής, θα λέγαμε - ρευστότητας, με διαφημιστικές καμπάνιες και χορηγίες εκατομμυρίων, πολύ επιθετικές κινήσεις marketing αλλά και μία στρατηγική πωλήσεων που "κραύγαζε" για την υψηλή της επικινδυνότητα.

Τα ερωτήματα ήρθαν πολύ σύντομα και ακολούθησαν κάποια πιο ανησυχητικά στοιχεία. Μετά ήρθε το «μπλόκο» από τον IATA στη Μ. Βρετανία και Γερμανία, λόγω συσσωρευμένων οφειλών προς αεροπορικές εταιρείες και για να μην μακρυγορούμε, επόμενο κομβικό στάδιο ήταν η πώληση σε κινέζους επενδυτές και τελικά η αναστολή λειτουργίας προ ημερών, με πάνω από 100 εργαζόμενους στο δρόμο και απλήρωτους για μήνες.

Η υπόθεση, κατά την άποψή μας, έχει ακόμα δρόμο προκειμένου να διαλευκανθεί. Κυρίως ως προς τις λεπτομέρειες της πώλησης στους κινέζους, που πήγε το υψηλό, όπως ακούγεται, τίμημα και ο πραγματικός ρόλος του ιδρυτή και πρώην ιδιοκτήτη. Αν μη τι άλλο, κάποιοι οφείλουν να δώσουν απαντήσεις.

Κάθε φορά που έχουμε μία τέτοια εξέλιξη, ευχόμαστε να είναι και η τελευταία. Μαζί με όλα τα άλλα που έχουν πέσει επάνω της, η ελληνική επιχειρηματικότητα, δεν αντέχει πολλά νέα πλήγματα, ειδικά αυτήν την περίοδο...