Εντάξει με τις αποφάσεις του ΣτΕ- τώρα τι γίνεται;

Eίναι βαθιά σουρεαλιστικό αυτό που συμβαίνει – ή μάλλον, συνέβη – με τις δύο τελευταίες αποφάσεις του ΣτΕ, σχετικά με το Ειδικό Χωροταξικό του Τουρισμού και την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού από τους ΟΤΑ. Τις αποφάσεις, βέβαια, δεν μπορούμε να...

...τις κρίνουμε και να τις σχολιάσουμε στη νομική βάση του σκεπτικού τους, όπως θα θέλαμε, αλλά αρκεί να τις δούμε από την πλευρά της τουριστικής αγοράς.

Κατ’ αρχάς, η ακύρωση του Ειδικού Χωροταξικού του 2013, με βάση κενό στη διαδικασία έγκρισής του και όχι επί της ουσίας του, δεν αφήνει στον «αέρα» μόνον όλα τα μεγάλα επενδυτικά σχέδια – όσα υπήρχαν και όσα πιθανόν ετοιμάζονταν – όπως ορθώς σχολιάζεται. Το θέμα είναι ότι ουσιαστικά αφήνει σε «κενό», όλα τα νέα επενδυτικά προϊόντα που θεσμοθετήθηκαν ή επικαιροποιήθηκαν, πάνω στο πλαίσιο του συγκεκριμένου Ειδικού Χωροταξικού ή παράλληλα με αυτό, μέχρι και τα τέλη του 2014.

Εκ πρώτης ανάγνωσης, φυσικά, αναφέρονται  οι οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων και τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι στο Χωροταξικό αυτό, υπήρχαν προβλέψεις και ρυθμίσεις για σειρά άλλων επενδυτικών ζητούμενων, για παράδειγμα: από εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης κρουαζιερόπλοιων (σε λιμάνια σε λιμάνια που έχουν ήδη δυνατότητα, ή μπορούν να αποκτήσουν τη δυνατότητα εξυπηρέτησης μεγάλων κρουαζιερόπλοιων), τα θαλάσσια καταδυτικά πάρκα και τις μονάδες με γήπεδα γκολφ, μέχρι τους εγκαταλελειμμένους οικισμούς της χώρας (τους ενέτασε στην ίδια κατηγορία με τους παραδοσιακούς οικισμούς).

Επομένως, δεν είναι τόσο απλή υπόθεση η ακύρωση αυτού του Χωροταξικού. Και αν θέλουν κυβερνώντες και μη να μιλάνε για τουριστική ανάπτυξη, επενδυτικό περιβάλλον, προέλκυση επενδύσεων κοκ, θα έπρεπε, ήδη, να έχουν κινηθεί οι διαδικασίες για τη διευθέτηση του προβλήματος και την κάλυψη των θεσμικών κενών.

"Είναι ο γιαλός στραβός ή στραβά αρμενίζουμε";

Όσο για τον αιγιαλό και τις παραλίες, τώρα, πάμε αρκετά πιο πίσω, καθώς η σχετική ΚΥΑ που ακυρώθηκε, είναι του 2009! Ναι, του 2009!!! Δεν ξέρουμε τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό, αν δηλαδή υπάρχει κάποια αναδρομικότητα στην απόφαση, γιατί αν ναι, τότε καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να επακολουθήσει, μεταξύ Δήμων και κοινοτήτων και επαγγελματιών, επιχειρήσεων ή άλλων...

Ένα… πρελούδιο για την εξέλιξη αυτή, πάντως, είχαμε από τον Μάρτιο, όταν βγήκε η απόφαση της πενταμελούς σύνθεσης του Ε’ Τμήματος, το οποίο και παρέπεμψε στην επταμελή σύνθεσή του, “λόγω σπουδαιότητας του ζητήματος”.

Υπό μία έννοια, το γεγονός ότι η ακύρωση της ΚΥΑ οριστικοποιήθηκε τώρα, Νοέμβριο μήνα, ίσως έχει και μία θετική πτυχή, καθώς υπάρχει χρόνος –θεωρητικά, πάντα, γιατί και με την ΚΥΑ σε ισχύ, έφθανε αρχή της τουριστικής περιόδου για να ξεκινήσουν τις διαδικασίες οι ΟΤΑ - να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα και να θεσμοθετηθεί η νέα διαδικασία.

Για το θέμα των παραλιών, βέβαια, τι να πει κανείς; Τι άλλο να πει κανείς για μία χώρα που είναι 9η στον κόσμο σε ακτογραμμή, δεύτερη στην Ευρώπη και πρώτη, με τεράστια διαφορά, στη Μεσόγειο;  

Αντί να…”κυνηγάμε την ουρά μας” και κάθε χρόνο να γίνεται “μύλος” για το ίδιο θέμα, δεν θα έπρεπε να έχουμε τελειώσει με το θέμα “απλή χρήση αιγιαλού” εδώ και χρόνια;

Και για να το πάμε και ένα βήμα πιο πέρα – όπως έχουμε ξαναγράψει προ καιρού - δεν θα έπρεπε να έχουμε αναπτύξει ένα πρότυπο αξιοποίησης παραλίας, ένα  μοντέλο με πλήθος παραλλαγών –περιβαλλοντικών, γεωγραφικών, τοπικών κοκ- και για κάθε περίσταση; Το οποίο να "πουλάμε" και διεθνώς, ως υπόδειγμα και παράδειγμα; 

Οέο;