Η αβάσταχτη... βαρύτητα της "διαθεσιμότητας"

“Βαρύ” και ιδιαίτερα δυσάρεστο το κλίμα αυτές τις μέρες στον ΕΟΤ. Όσο πλησιάζει η ώρα της οριστικοποίησης και ανακοίνωσης των ονομάτων των 98 υπαλλήλων που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, η κατάσταση στον Οργανισμό φορτίζεται και συναισθηματικά και ουσιαστικά. Τις τελευταίες μέρες...

...μας έρχονται πολλές πληροφορίες και αναφορές και επιστολές για το μεγάλο προσωπικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται πολλοί από τους υπαλλήλους του Οργανισμού, εν όψει διαθεσιμότητας. Ειδικά για αυτήν την απίστευτη αγωνία του ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από τη “λίστα”, με ένα σύστημα μοριοδότησης που φθάνει ακόμα και στον βαθμό του απολυτηρίου του Λυκείου!

Και ειλικρινά δεν ξέρουμε πως να τις διαχειριστούμε. Στα media, στην κοινή γνώμη, η υπόθεση της διαθεσιμότητας αναφέρεται συνήθως με αριθμούς και “ψυχρά” στοιχεία. Τόσοι εδώ, τόσοι εκεί, άλλοι τόσοι αλλού. 

Κάθε αριθμός, όμως, είναι και ένας άνθρωπος. Που ύστερα από μερικά ή πολλά χρόνια δουλειάς, μίας προγραμματισμένης ζωής, κάποιων ονείρων ή προσωπικών στόχων, ξαφνικά βρίσκεται σε μία πρωτοφανή όσο και δυσνόητη κατάσταση. Όλα σκοτεινιάζουν, όλα θολώνουν και οι επιλογές; Ποιες είναι, αλήθεια, οι επιλογές;

Συνηθίζουμε να λέμε ότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε μία κατάσταση πραγματικά, αν δεν τη ζήσουμε στο κοντινό μας περιβάλλον, στη διπλανή ή στη δική μας πόρτα.

Για εμάς, τους περισσότερους από εμάς εδώ στο lobby, ο ΕΟΤ είναι αυτή η “διπλανή πόρτα”, για πολλά χρόνια τώρα. Αρκετοί και αρκετές από όσους θα τεθούν σε διαθεσιμότητα θα είναι σίγουρα γνωστοί, κάπου θα έχουν διασταυρωθεί οι δρόμοι μας, κάποιες κουβέντες θα έχουμε ανταλλάξει.

Δεν χρειάζεται να αναλύσει κανείς τους λόγους και τις αιτίες αυτού του κλίματος. Το ότι υπάρχει και εμποτίζει όλον τον Οργανισμό είναι αρκετό για να απορροφήσει τις σκέψεις μας και αυτά που αισθανόμαστε.

Ομολογουμένως, εμείς οι λαλίστατοι και πολυγραφότατοι, στεκόμαστε με αμηχανία μπροστά σε αυτήν την κατάσταση. 

Δεν ξέρουμε τι να πούμε και τι να σχολιάσουμε. Δεν ξέρουμε τι μπορούμε να κάνουμε, αν μπορούμε να κάνουμε κάτι.  

Δύσκολες ώρες, κρίσιμες στιγμές. Και η "επόμενη μέρα" του ΕΟΤ, ακόμα δεν έχει έρθει.

Φτωχά τα λόγια...