ΕΟΤ: Αχ, αυτές οι απευθείας αναθέσεις...

Είναι αυτή η ιδιαίτερα προσφιλής στις εκάστοτε διοικήσεις του Οργανισμού, πρακτική, τα τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός ότι συχνά «αγχώνει» και ταλαιπωρεί τις υπηρεσίες του. Και είναι μία πρακτική αμφιλεγόμενη για αρκετές περιπτώσεις αλλά και αρκετά παράδοξη, τουλάχιστον για...

... τις διαδικασίες που αφορούν σε γνωστές, επαναλαμβανόμενες και καθιερωμένες στην ατζέντα του ΕΟΤ, εκθέσεις. Για τις δράσεις διαφήμισης και προβολής, είναι λίγο διαφορετικά τα δεδομένα.

Πίσω από την τροπολογία που κατατέθηκε πριν τα Χριστούγεννα, στο Νομοσχέδιο για τον πτωχευτικό κώδικα και που τελικά ψηφίστηκε – σε αντίθεση με την άλλη τροπολογία για τη συνδιαφήμιση, που ήρθε λίγες μέρες αργότερα σε άλλο νομοσχέδιο και που αποσύρθηκε – υπάρχει ένα ενδιαφέρον ιστορικό και παρασκήνιο.

Η πολιτική ηγεσία, τόσο στη Βουλή όσο και στις αιτιολογικές εκθέσεις επιχείρησε να μην συνδεθεί ξεκάθαρα η τροπολογία με τις διεθνείς εκθέσεις που συμμετέχει ο ΕΟΤ. Αυτό, γνωρίζοντας ότι η εξαίρεση που ζητούσε η τροπολογία για τις απευθείας αναθέσεις, όπως προβλέπει πλέον ο Ν. 4412/2016 για τις δημόσιες συμβάσεις, νομικά έχει βάση μόνον για έκτατες περιπτώσεις και περιστάσεις. Τι το έκτακτο μπορεί να έχει η διαδικασία συμμετοχής σε εκθέσεις όπου ο Οργανισμός πηγαίνει κάθε χρόνο, επί σειρά ετών; Εμ, έλα ντε...

Η σύνδεση αυτή, όμως, γίνεται σαφέστατα στις αποφάσεις του ΕΟΤ για τις εκθέσεις του 2017, όπου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η κατάργηση της δυνατότητας του ΕΟΤ για απευθείας αναθέσεις για «κατ’ εξαίρεση περιπτώσεις με τις οποίες δεν ήταν –για διάφορες αιτίες- επαρκής ο χρόνος για την πραγματοποίηση των εκθέσεων με διαγωνιστική διαδικασία», έμειναν εκτός του προγράμματος του 2017 και του σχετικού προυπολογισμού, επτά εκθέσεις. Οι οποίες... ξαναμπήκαν στο πρόγραμμα, με ξεχωριστή απόφαση αμέσως μετά την ψήφιση του Νόμου (!) και ήδη για έξι από αυτές – FITUR Μαδρίτη, MATKA Ελσίνκι, Vakantiebeurs Ουτρέχτη, Ferienmesse Βιέννη, FESPO Ζυρίχη, ΟΤΜ Βομβάη - κινήθηκε η διαδικασία πρόσκλησης ενδιαφέροντος για απευθείας ανάθεση (με προθεσμίες λίγων μόλις ημερών) και έχουν γίνει και οι πρώτες αναθέσεις.

Παράλληλα, για άλλες εκθέσεις του Ιανουαρίου, γίνονται πρόχειροι διαγωνισμοί με συγκέντρωση προσφορών από τα αρμόδια Γραφεία Εξωτερικού του ΕΟΤ, όπως π.χ. έγινε με την έκθεση BOOT στο Ντίσελντορφ.

Το εύλογο ερώτημα είναι το γιατί να κινουνται οι διαδικασίες για τη συμμετοχή του ΕΟΤ σε εκθέσεις στις οποίες κάθε χρόνο συμμετέχει, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή; Ποιες είναι αυτές οι «διάφορες αιτίες»;

Και γιατί ειδικά φέτος, το τερμάτισαν το θέμα; Σε βαθμό τέτοιο που να χρειαστεί η τροπολογία αλλά και μία ολόκληρη πολιτική παράσταση αληθοφανών δικαιολογιών στη Βουλή;

Οι λόγοι δεν μπορεί να είναι πολλοί. Ή η διοίκηση του Οργανισμού – γιατί οι υπηρεσίες, κάνουν αυτό που έκαναν χρόνια, όπως φαίνεται από τις εισηγήσεις τους και την εσωτερική αληλογραφία... - κάτι δεν κάνει καλά, μα καθόλου καλά, ή κάποια άλλη σκοπιμότητα εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση.

Τι ισχύει;

Ο άλλος λόγος που έπεσε «πανικός» και προέκυψε η τροπολογία με την εξαίρεση με... ημερομηνία λήξης – τρεις μήνες από τη δημοσίευση της διάταξης, πλέον, στο ΦΕΚ- είναι ακριβώς ότι με το νέο πλαίσιο ο ΕΟΤ δεν μπορεί να κάνει, όπως παλαιότερα, τις γνωστές και πολυσυζητημένες απευθείας αναθέσεις για διαφήμιση και προβολή. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, βλέπουμε χρόνια τώρα τα εκατομμύρια που πληρώνονται στις μεγάλες ηλεκτρονικές πλατφόρμες, τύπου google, yahοο κ.λπ, αλλά και σε πολλά και διάφορα άλλα γνωστά και άγνωστα μέσα και εταιρείες.

Στις ανάγκες διαφήμισης σε αυτές τις πλατφόρμες, εστίασε η υπουργός, τις προάλλες στη Βουλή, την αιτιολόγηση της τροπολογίας. Με την πρόσθετη δικαιολογία ότι αυτές οι αναθέσεις πρέπει να γίνουν τώρα, μέχρις ότου έρθουν τα κονδύλια που έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός (ετοιμάζουμε ειδική ανάρτηση για αυτό το θέμα σε λίγο...).

Ούτως ή άλλως, με όλα αυτά, θυμόμαστε ξανά, φυσικά και πως ξεκίνησαν και είχαν πεδίον δόξης λαμπρόν τα περίφημα... «200άρια» (σε χιλιάδες ευρώ εννοείται) και τα επίσης περιβόητα «45άρια», σε πιο «εύκολες» περιπτώσεις.

Δηλαδή, εκείνη την παλαιότερη τσαχπινούλα διάταξη που επέτρεπε απευθείας αναθέσεις για δράσεις προβολής στο εξωτερικό μέχρι 200.000 ευρώ (τότε) με την προυπόθεση της «αποκλειστικότητας» του αντικειμένου της δράσης από πλευράς αναδόχου.

Για να είμαστε ξεκάθαροι. Ο ΕΟΤ, κατά την άποψή μας, πρέπει να έχει πάντα θεσμική ευελιξία και τρόπους να μπορεί να προχωρήσει σε έκτακτες δράσεις προβολής, πέραν ενός απαραίτητου συγκροτημένου και μελετημένου σχεδιασμού και προγραμματισμού.

Άλλο, όμως, αυτό και άλλο το τι έχει γίνει και πως έχει γίνει, κατά καιρούς, όλα αυτά τα χρόνια, σε πάμπολλες περιπτώσεις...

Είναι, επίσης, μία πρακτική, αυτή των «απευθείας» και για άλλου είδους αναθέσεις που κατακρίθηκε σφοδρότατα στο πιο μακρινό παρελθόν και που εξ’ αιτίας της, ακόμα σήμερα, αυτές τις μέρες, πρώην και νυν στελέχη του Οργανισμού, άγονται φέρονται σε ανακριτές και δικαστήρια.

Ορισμένα εκ των οποίων μάλιστα, διασύρθηκαν και σπιλώθηκαν σε δημοσιεύματα με πηχυαίους τίτλους, με μπροστάρηδες και ηθικούς αυτουργούς τότε, πολιτικά πρόσωπα που σήμερα κατέχουν κυβερνητικές θέσεις η κοινοβουλευτικά έδρανα στην ευρύτερη κυβερνητική σύμπραξη. Αυτούς δηλαδή που ψηφίζουν απνευστί, τροπολογίες και ό,τι άλλο ψηφίζουν.

Αυτό, όμως είναι μία άλλη ιστορία...