Έχουμε ένα ελάττωμα εμείς
οι «μάγισσες» του lobby, κυρίως επειδή μας έχουν
πάρει, κάπως, τα χρόνια και έχουμε δει και ζήσει πολλά. Εντοπίζουμε και συνδέουμε
διάφορα ανησυχητικά σημάδια αρκετά πριν γίνουν ευρέως αντιληπτά σε ευρύτερο πεδίο. Όχι επειδή είμαστε "γκουρού", αλλά επειδή αισθανόμαστε ότι κάτι αρχίζει να πηγαίνει τραγικά στραβά σαν τις αλλαγές
του καιρού...
...και τη διαπεραστική
υγρασία που έρχεται, στα γέρικα κόκκαλα (μας).
Λοιπόν, δεν πάνε καλά τα
πράγματα, παιδιά. Μπορεί στον τουρισμό, ακόμα, να βλέπουν αρκετοί ορισμένα
ενθαρρυντικά και θετικά σημάδια, αλλά ως προς τη γενική εικόνα, αυτό που θα
εκπέμπει η χώρα μας σε νευραλγικά πεδία τους επόμενους μήνες, τα σημάδια δεν είναι καθόλου καλά. Εδώ
και μέρες, όχι χθες και σήμερα...
Το παράδοξο είναι ότι ενώ
μπορεί να καταρρέει το «σύμπαν» γύρω του – θεωρητικά μιλάμε, φυσικά – ο τουρισμός
μπορεί να είναι ο τελευταίος πυλώνας που θα κλονιστεί συθέμελα. Και αυτό, να
δημιουργεί μία άκρως επικίνδυνη αυταπάτη, μία μεγάλη παγίδα, καθησυχαστική και
υπνωτιστική, αλλά παγίδα, γεμάτη σοκ και δέος.
«Απίστευτο», λέει (αγνώστου...)
«είναι αυτό που σου λένε ότι αποκλείεται
να συμβεί, γιατί όταν θα συμβεί, ποιος θα έχει νόημα να ασχολείται με το τι σου
έλεγαν».
Υπάρχουν τρία «μέτωπα» -
αξιοπιστία/εμπιστοσύνη/ αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος της χώρας,
προσφυγικό/Σένγκεν/ τήρηση δεσμεύσεων, κατάσταση πραγματικής οικονομίας, ακόμα
και τα funds που είχαν στοχοποιήσει τα κόκκινα
δάνεια, μαζεύονται, ακούμε - όπου (τα) πηγαίνουμε κατά διαόλου και δυστυχώς,
αυτά τα μέτωπα κινούνται σε συγκλίνουσες πορείες.
Συγκλίσεις που θα προκύψουν
εντός των επόμενων δύο μηνών, αρχής γενομένης από το τι θα γίνει με την
αξιολόγηση.
Και αυτά δικά μας, έτσι;
Χωρίς τους αιωρούμενους παράγοντες και τις πιθανές εξελίξεις σε διεθνές και περιφερειακό
επίπεδο, όπου εκεί τα πράγματα είναι ομολογουμένως εντελώς αστάθμητα και
απρόβλεπτα. Γεμάτα απειλές και κινδύνους.
Δεν ξέρουμε τι μπορεί να
γίνει για να σωθεί η κατάσταση ή κάποια από τις καταστάσεις αυτές. Ελπίζουμε
και εμείς – για να «διαψευσθούμε», πάνω απ’ όλα - ότι κάτι θα γίνει και θα τα
καταφέρουμε να μείνουμε, πάλι, όρθιοι, ας είμαστε και υποβασταζόμενοι.
Φθάνουμε στο σημείο να
ελπίζουμε ότι όλο αυτό που φαίνεται να μαζεύεται στον ορίζοντα, να είναι άλλη
μία «περίτεχνη ραδιουργία» για να προκύψουν νέες πιέσεις και για να εξυπηρετηθούν
άλλες σκοπιμότητες. Όπως μας άρεσε ή μας βόλευε να συζητάμε μεταξύ μας, μέχρι
σήμερα.
Αλλά, δεν είμαστε καθόλου
καχύποπτοι πλέον ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών και αμέτοχοι πιθανών εξελίξεων.
Στον Τουρισμό, προς το
παρόν τουλάχιστον, πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε και δεν πρέπει να κάνουμε κάτι
άλλο, παρά να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο δυνατόν, αυτήν την
τόσο παράδοξη και ομιχλώδη περίοδο.
Ζήτηση υπάρχει, για
ορισμένους προορισμούς σε ικανοποιητικά επίπεδα, για άλλους υποδεέστερη ή και
φθίνουσα, ανάλογα και με τις αγορές, που κάθε μία έχει τις δικές της
χαρακτηριστικές διακυμάνσεις. Υπάρχει, βεβαίως, μία σημαντική «βάση» όπου ο
τουρισμός μπορεί να οργανώσει άμυνες και να ανασυνταχθεί, χωρίς σημαντικές
απώλειες, τα περυσινά επίπεδα. Αλλά αν η περίοδος του δεύτερου κύματος
κρατήσεων, από τον Μάρτιο και μετά και εκείνων της «τελευταίας στιγμής»
(εννoούμε την κράτηση έως και έναν μήνα προ της αναχώρησης), δεν εξελιχθεί βάσει
των προσδοκιών και εκτιμήσεων, τότε η μείωση της κίνησης θα είναι μάλλον το μικρότερο
από τα προβλήματά μας.
Ο Τουρισμός μπορεί να
αντέξει. Όχι από μόνος του, όμως και αυτό είναι ίσως το πιο ουσιαστικό «μήνυμα»
που πρέπει να κρατήσουμε και να μεταφέρουμε προς κάθε κατεύθυνση.
«Ο νοών νοείτω και ουαί τω
ανοήτω»... (για να το γράψουμε, μία φορά και ολόκληρο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου