Γνώμη: Μήπως το "ΕΟΤ τέλος!" έχει, ήδη, επέλθει;

Του Γ.Ν. Αγγελή*

Ο,τι και να γίνει, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, όπου και αν βρίσκεται η «αλήθεια», χθες ήταν μία θλιβερή μέρα για τον ΕΟΤ. Και η σημερινή πολιτική ηγεσία του τομέα Τουρισμού όσο και η διοίκησή του…

…θα πρέπει να κρατήσουν αυτήν την ημερομηνία και ίσως και αυτό το σημείωμα, γιατί πολύ απλά χρεώνονται αποκλειστικώς και πλήρως την ευθύνη αυτής της εξέλιξης στα πενιχρά, ούτως ή άλλως, πεπραγμένα και δεδομένα τους.

Να την κρατήσουν επίσης, αυτήν την ημερομηνία και αρκετά από τα στελέχη του ΕΟΤ. Γιατί; Για λόγους που γνωρίζουν πολύ καλά, ίσως και καλύτερα από τον καθένα, τα ίδια…
Στα πενήντα-τόσα χρόνια ιστορίας αυτού του Οργανισμού, (του) έχουν συμβεί σχεδόν τα πάντα και υπήρξαν πολυάριθμες περιπτώσεις, περιστατικά και διαδικασίες που απασχόλησαν ποικιλοτρόπως πολιτικούς προϊσταμένους, κυβερνήσεις, διοικήσεις ακόμα και δικαστικές αρχές.
Και ΕΔΕ γινόντουσαν και πορίσματα άλλων ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης υπήρξαν και εστάλησαν και αυτά στους εισαγγελείς (το είχε επισημάνει το Tourism Lobby σε πρόσφατη ανάρτηση της στήλης «Θυμηθήκαμε»!) και περιπτώσεις παραιτήσεων ή εξαναγκασμού σε παραιτήσεις κατεγράφησαν και «σκοτεινές» υποθέσεις εξελίχθηκαν και παρήλθαν και εν δυνάμει, «τρανταχτά», σκάνδαλα έγιναν (και ακόμη κάποιοι έχουμε τα στοιχεία τους στα αρχεία μας).

Καταστάσεις και γεγονότα φυσικά που και σφοδρές αντιπαραθέσεις - πολιτικές κομματικές και μη – δημιούργησαν, και μίση και πάθη προκάλεσαν και προσωπικές έριδες, ανταγωνισμούς και «μαχαιρώματα» ευνόησαν ή εξέθρεψαν όλα αυτά τα χρόνια.

Ποτέ, όμως, μα ποτέ μέχρι τώρα, η κατάσταση στον ΕΟΤ δεν είχε φθάσει και ξεπεράσει αυτό το σημείο και επίπεδο. Οι χθεσινές εξελίξεις, με τα υπηρεσιακά συμβούλια, τα πειθαρχικά, με τις παύσεις καθηκόντων, τις παραιτήσεις και τη μεγάλη νομική διαμάχη που ξεκίνησε πια, είναι πρωτόγνωρες καταστάσεις για αυτόν τον Οργανισμό και τους ανθρώπους του.
Όπως είναι πρωτόγνωρο και υπό μία έννοια και αδιανόητο, όλος αυτός ο πολιτικός παροξυσμός των τελευταίων οκτώ-εννιά μηνών εκ μέρους της κυβέρνησης και των αρμοδίων υπουργών, με τις «ρομφαίες» περί αποκάλυψης τρομερών σκανδάλων και τις «υποσχέσεις» άφθονου κομματικού «αίματος», να περιορίζεται τελικά σε κατηγορίες επί διαδικασιών Δημόσιας Διοίκησης εναντίον δύο-τριών διευθυντικών στελεχών, κάναν-δύο τμηματαρχών και κάποιων υπαλλήλων του ΕΟΤ!

Είναι ντροπή, όταν υπήρχαν διοικήσεις - πρόεδροι, γενικοί γραμματείς κ.λπ.- υπήρχαν διοικητικά συμβούλια, υπήρχε προληπτικός έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κοκ, όλη αυτή η πομπώδης και πολυδιαφημισμένη εκστρατεία «κάθαρσης» να καταλήγει εκεί.
Είναι επίσης ντροπή, όσοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, ειδικά στο θέμα της διαφήμισης, λίγο-πολύ, οι ίδιες ακριβώς διαδικασίες ακολουθούνταν τουλάχιστον δυο δεκαετίες, να σιωπούν ή και να κάνουν τους ανήξερους.
Ή μήπως όσοι σήμερα αποφασίζουν για την επαγγελματική τύχη και τις καριέρες δεκαετιών συναδέλφων τους, αν διερευνηθούν (περαιτέρω, γιατί όλο και κάτι υπάρχει «έτοιμο») οι δικές τους πορείες και θητείες σε διάφορες θέσεις, θα βρεθούν να τα έχουν κάνει όλα «σωστά»; Όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Γερουλάνος, υπάρχουν πολλοί «σκελετοί στις ντουλάπες» και ειδικά σε ορισμένες περιπτώσεις στον ΕΟΤ, θα μπορούσε να βρει κανείς ολόκληρα… «οστεοφυλάκια»!

Δεν αμφιβάλει κανείς ότι ο ΕΟΤ έχει ζητήματα. Πάντα είχε και εξακολουθεί να έχει. Το ζητούμενο είναι να περιορίζονται και να αντιμετωπίζονται σε ορθές βάσεις διοίκησης.

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι στον ΕΟΤ λειτουργούν κυκλώματα και ομάδες. Πάντα λειτουργούσαν και απλά μεταβάλλονται οι συνθέσεις και τα συμφέροντα, όπως συμβαίνει και τώρα. Αρκεί, απλά, να «αλλάζεις τα χαρτιά» αρκετά πιο συχνά και να υιοθετήσεις διαφορετικές μεθόδους εσωτερικού ελέγχου.

Δεν αντιλέγει κανείς ότι στον ΕΟΤ, κάποια στελέχη και κάποιοι υπάλληλοι, ευνοήθηκαν ή αδικήθηκαν, ανάλογα πως το βλέπει κανείς, από τις διάφορες καταστάσεις έναντι άλλων. Αλλά πάντοτε, υπήρχε ένας "κώδικας" ή επερχόταν, κάποια στιγμή, μία "ισορροπία".

Δεν πιστεύει κανείς ότι όλες οι διαδικασίες στον ΕΟΤ είναι με το «γράμμα» του νόμου και διοικητικά «άψογες»! Αν συνέβαινε αυτό, ο ελληνικός τουρισμός θα ήταν σε ακόμα πιο προβληματική κατάσταση από ότι βρίσκεται σήμερα. Αποδεδειγμένα και… γραφειοκρατικά!

Σε τελική ανάλυση, όμως, «δικαιοσύνη» και «κάθαρση» με δόσεις, «πολιτικά» εύκολους στόχους και επιλεκτικούς χρονικούς προσδιορισμούς, δεν γίνεται.

Αν η πολιτική ηγεσία – Π. Γερουλάνος, Γ. Νικητιάδης, Ν. Κανελλόπουλος - έχει το απαιτούμενο πολιτικό παράστημα και θάρρος, ας τραβήξει τον έλεγχο 10 και 15 χρόνια πίσω και στη συνέχεια ας το «κλείσει το μαγαζί», διότι εκεί θα καταλήξει η υπόθεση αφού όλοι, τρόπον τινά, θα βρεθούν… «κατηγορούμενοι» και «ύποπτοι».

Όποια περίοδο και να πιάσει κανείς, με «κλειστά μάτια», όλο και κάτι θα βρει να αναδείξει σε «σκάνδαλο», «ατασθαλία» ή «κακοδιαχείριση», ιδίως αν διακατέχεται από την κατάλληλη πολιτικο-κομματική προδιάθεση.

Το θέμα είναι, θέλουν οι κύριοι αυτοί έναν καλύτερο ΕΟΤ ή απλώς, εντέχνως προετοιμάζουν το έδαφος για την τελική διάλυσή του;
Αυτό το ερώτημα πλανάται σήμερα στον Οργανισμό και στον τουριστικό κόσμο και ασχέτως του αν κάποιος ανησυχεί ή επιχαίρει για τις πραγματικές προθέσεις, απάντηση ξεκάθαρη και πολιτικώς θαρραλέα δεν υπάρχει. Και όσο δεν υπάρχει δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος και διάλογος, προτάσεις και αντιπροτάσεις. Και αυτό δεν είναι υγιές, ούτε πολιτικά, ούτε δημοκρατικά, ούτε ουσιαστικά. 
Δεν θέλω να πιστέψω, όμως, ότι αυτό το ανεκδιήγητο «ΕΟΤ τέλος!» του Γ. Νικητιάδη, έχει, ήδη, επέλθει για την «ψυχή» αυτού του Οργανισμού, που είναι το ανθρώπινο δυναμικό του. Με τα στραβά του και τα καλά του.
Αλλά μάλλον εκεί οδηγηθήκαν τα πράγματα χθες και ελπίζω να κάνω λάθος…

*Άρθρο- ευγενική... χορηγία, λόγω Αυγουστιάτικων εξελίξεων

Share |