Οι αποφάσεις κάνουν τους πολιτικούς ή οι πολιτικοί τις αποφάσεις;

“Εγώ δεν βάζω την υπογραφή μου και δεν συνδέω το όνομά μου με τη διάλυση ενός Οργανισμού με ιστορία 50 χρόνων, επειδή σήμερα έχει προβλήματα στη λειτουργία του!”.  Το είπε υπουργός σε πρωθυπουργό και το έκανε! Αρκετές φορές...
 

...τις τελευταίες δύο δεκατίες είχε “κινδυνεύσει” ο ΕΟΤ, δύο απειλήθηκε άμεσα, αλλά και τις δύο, το “μοιραίο” δεν συνέβη.

Η πρώτη ήταν επί Βάσως Παπανδρέου, η οποία επεδίωκε να τον μετατρέψει σε Α.Ε. για την προβολή και να μεταφέρει τις αρμοδιότητες και τις υπηρεσίες του στις περιφέρειες και στο υπουργείο Ανάπτυξης και την Περιουσία σε άλλη Α.Ε., τότε. Είχαν ετοιμαστεί τα σχετικά Π.Δ. και παρά τις εντονότατες αντιδράσεις των υπαλλήλων αλλά και του τουριστικού κόσμου, όλα ήταν έτοιμα όταν... “έσκασε” η υπόθεση Οτσαλάν και επήλθε σαρωτικός ανασχηματισμός!

Η δεύτερη φορά, ήταν με τον διάδοχο της κας Παπανδρέου, τον Νίκο Χριστοδουλάκη, ο οποίος, αρχικά, κινήθηκε στις ίδιες ακριβώς κατευθύνσεις και μάλιστα με ακόμα πιο "δραστικές" λύσεις.

Την κρίσιμη στιγμή, όμως, κατάλαβε ότι η δρομολογημένη διάλυση του ΕΟΤ θα επέφερε ένα τεράστιο κενό ως προς τις απαιτήσεις και τις ανάγκες της τουριστικής αγοράς, θα οδηγούσε σε απώλεια και πολυδιάσπαση μίας μακροχρόνιας τεχνογνωσίας, θα φόρτωνε με πρόσθετη γραφειοκρατία και δημοσιονομικά βάρη διαδικασίες που είχαν να κάνουν με τη λειτουργία τη αγοράς.

Αυτό ακριβώς αποδείχθηκε όταν μεταφέρθηκαν, τελικά, οι ΠΥΤ του ΕΟΤ στις Περιφέρειες, με αποτέλεσμα να “μπλοκάρει” η αγορά...

Στην καθοριστική για το ζήτημα συνάντηση στο γραφείο του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, ένα απόγευμα τότε, παρουσία δύο-τριών ακόμα συνεργατών τους, ο κ. Χριστοδουλάκης  κατέληξε στη φράση που προαναφέραμε. 

Και το γνωρίζουμε αυτό καθώς μας το έχει εμπιστευθεί ένας εκ των συμμετεχόντων σε εκείνη τη σύσκεψη. 
Ο οποίος, τότε, ήταν υπέρμαχος της άποψης που ήθελε ακριβώς τη διάλυση του ΕΟΤ αλλά στη συνέχεια αντελήφθη και αυτός τις επιπτώσεις που θα είχε μία τέτοια κίνηση. Και κυρίως το τι θα σήμαινε η απώλεια της ευελιξίας που είχε ο ΕΟΤ σε σειρά θεμάτων και διαδικασιών...

Είναι αυτός που σε άλλη σύσκεψη κυβερνητικών στελεχών, σήμερα - για την ακρίβεια πριν από περίπου δύο μήνες - τους είπε μεταξύ άλλων ότι “καλώς ή κακώς, ο Οργανισμός αυτός μεταφέρει το συλλογικό υποσυνείδητο του ελληνικού τουρισμού, το “κύτταρο” κάθε τουριστικής πολιτικής και γνώσης από τη δεκαετία του ’50. Πριν τον διαλύσετε, προσπαθείστε να τον ενισχύσετε!”. 

Επιστρέφοντας στις αρχές τη δεκαετίας του 2000, ο Κ. Σημίτης έδωσε τελικά το “πράσινο φως” στον Ν. Χριστοδουλάκη να χειριστεί το ζήτημα κατά τη δική του κρίση. Και εκείνος προχώρησε σε ορισμένες παρεμβάσεις καθοριστικής σημασίας, όπως η μεταβίβαση της Περιουσίας και των Καζίνο στην νεοσύστατη ΕΤΑ, οι εσωτερικές αναδιοργανώσεις Διευθύνσεων και Τμημάτων.
Τα οφέλη, τα είδε λίγο αργότερα και ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας.

Η συνέχεια είναι γνωστή...

Γιατί τα αναφέρουμε και αποκαλύπτουμε αυτά σήμερα; Επειδή είναι μέρες ζυμώσεων και αποφάσεων και κάποιοι θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά τι ετοιμάζονται να κάνουν...