Νέα... αναθέρμανση της χρόνιας αντιπαράθεσης μεταξύ τουριστικών γραφείων και... τουριστικών γραφείων που οργανώνουν συνέδρια - οι γνωστοί μας PCOs - προέκυψε μετά το συνέδριο του HAPCO και τις προτάσεις που κατέθεσαν τα μέλη του για κριτήρια πιστοποίησης...
...του επαγγέλματος του οργανωτή συνεδρίων.
Κριτήρια όπως ο κύκλος εργασιών, ο αριθμός διεθνών συνεδρίων και άλλα τα οποία θεωρεί ο σύνδεσμος ότι θα πρέπει να πληροί μία επιχείρηση προκειμένου να πιστοποιηθεί ως επίσημος οργανωτής συνεδρίων και στη συνέχεια να καταχωρίζεται και σε ένα σχετικό μητρώο.
Οι προτάσεις αυτές προκάλεσαν την έντονη αντίδραση της ΓΕΠΟΕΤ, η οποία εκπροσωπεί και αρκετές ενώσεις τουριστικών γραφείων και η οποία έφθασε να θυμηθεί αντιστοιχες προτάσεις που είχαν υποβληθεί επί θητείας Δ. Αβραμόπουλου, το 2005.
Εν ολίγοις, η ΓΕΠΟΕΤ θεωρεί ότι αν συμφωνούσε να θεσμοθετηθεί ειδική άδεια πιστοποίησης επαγγέλματος – δημιουργία μητρώου συνεδρίων αυτή η άδεια θα έπρεπε να εκδίδεται από κάποια δημόσια υπηρεσία που θα υπάγεται σε κάποιο Υπουργείο και όχι καθ΄ υπόδειξη ενός ιδιωτικού φορέα που θα οδηγήσει το επάγγελμα σε ολιγοπώλιο.
Κατά την ΓΕΠΟΕΤ, αυτός ο δημόσιος φορέας θα ταίριαζε να είναι το πρώην Υπουργείο Εμπορίου, νυν Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και όχι το Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού, το οποίο ελέγχει όπως και επιβάλλεται άλλωστε τον τουρισμό, τις τουριστικές πράξεις ενός τουριστικού γραφείου.
Μόνο έτσι, κατα την άποψή τους, θα αποφευχθεί ο ηθικός κίνδυνος που προκύπτει όταν ο πιστοποιών είναι ταυτόχρονα και πιστοποιούμενος.
Και συνεχίζει το σκεπτικό της: “Άρα, αυτά τα εξειδικευμένα γραφεία αν τους δοθεί πιστοποίηση «διοργανωτή συνεδρίων» δεν θα πρέπει να διαθέτουν διπλή υπόσταση και ως τουριστικά γραφεία, εφόσον τους ενδιαφέρουν κυρίως τα συνέδρια και μάλιστα τα ιατρικά (άρα και το Υπουργείο Υγείας θα ήταν κατάλληλος εποπτικός φορέας). Σε μία τέτοια υποθετική περίπτωση θα έπρεπε να «αναθέτουν» τις τουριστικές υπηρεσίες στα κανονικά τουριστικά γραφεία, εφόσον αυτές οι υπηρεσίες – εκτός του κύριου έργου των συνεδρίων – υπάρχουν σε ένα συνέδριο. Π.χ οι μετακινήσεις κάθε μορφής που γίνονται στο σημείο που διεξάγεται το συνέδριο, κάποιες προαιρετικές εκδρομές να τις δίνουν υποχρεωτικά στα τουριστικά γραφεία που είναι η μοναδική και κύρια δραστηριότητά τους. Δεν θα αναλάμβαναν την παροχή και των δυο υπηρεσιών οι ίδιοι, μην επιτρέποντας στα υπόλοιπα τουριστικά γραφεία, εκτός των ελαχίστων να κάνουν συνέδρια – όπως συμβαίνει από την ψήφιση του Νόμου 393/76 χωρίς κανένα πρόβλημα μέχρι τώρα- ενώ αυτά τα πιστοποιημένα γραφεία θα μπορούσαν και συνέδρια να κάνουν και υπηρεσίες τουριστικών γραφείων να προσφέρουν. Να θυσιαστούν δηλαδή 4.000 τουριστικά γραφεία που ένας αξιόλογος αριθμός από αυτά διοργανώνουν συνέδρια – μικρά ή μεγάλα – ανά την επικράτεια για να μονοπωλούν αυτήν την δραστηριότητα μόνο τα 20 – 25 γραφεία όπως έχει προταθεί;”.
Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι στον χώρο της οργάνωσης συνεδρίων επικρατούν συνθήκες πλήρους έλλειψης ελέγχου και ουδείς έχει ακριβή εικόνα του ποιος διοργανώνει τι, πότε και που!
Και τώρα που ανταγωνισμός είναι οξύτερος γιατί έχει μικρύνει και η πίττα, βγαίνουν “τα μαχαίρια”.
Κατάσταση, πάντως, που δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο, αν θέλουμε να θεωρούμε ή να προσδοκούμε ότι η Ελλάδα θα επανέλθει στα διεθνή πράγματα ως ανταγωνιστικός συνεδριακός προορισμός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου