Παραχώρηση Ακρόπολης: Η... "έκπτωση" είναι το ζήτημα ή οι διαδικασίες;

Ναι, είναι μία σημαντική εξέλιξη η αναπροσαρμογή του κόστους κινηματογραφήσεων και φωτογραφήσεων των χώρων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος από το ΥΠΠΟΤ. Ναι, ενδιαφέρουσα η  οπτική που το είδε το όλο θέμα το “bloomberg”"bloomberg". Ωστόσο, ως προς τις δηλώσεις του συμβούλου του Π. Γερουλάνου...

... George Andreas Zannas, ότι οι προηγούμενες τιμές ήταν “υπερβολικές” και ότι αυτό εμπόδιζε επαγγελματίες να χρησιμοποιούν εικόνες από την Ελλάδα, αυτό μπορεί να ισχύει για την αναπαραγωγή και χρήση φωτογραφιών και εικόνων, αλλά έτσι όπως το συνέθεσε ο συντάκτης του θέματος, μοιάζει σαν αφορά και το κόστος κινηματογράφησης σε χώρους όπως η Ακρόπολη και οι Δελφοί.

Κατά τη γνώμη μας, το φλέγον ζήτημα δεν είναι τόσο το κόστος όσο οι διαδικασίες εξέτασης και έγκρισης ή μη των αιτημάτων και η έκδοση των σχετικών αδειών.

Εκεί πάσχουμε τραγικά και όχι μόνον για την Ακρόπολη, φυσικά, αλλά και για όλους τους χωρους που έχουν αρχαιολογικό και ιστορικό ενδιαφέρον. 

Ειδικά οι παραγωγοί ταινιών (βλέπε και δηλώσεις Vardalos στο ίδιο άρθρο) διοργανωτές συνεδρίων και εταιρικών συναντήσεων προτάσσουν αυτή τη διάσταση ως ένα από τα σοβαρότερα “παράπονα” όταν αναφέρονται στην Ελλάδα και την όλη διαδικασία ως μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντούν.

Για να μην πούμε για την ανύπαρκτη πολιτική πωλήσεων και marketing των μεγάλων μας Μουσείων, φυσικά και στον τομέα της δυνατότητας διοργάνωσης εκδηλώσεων στους χώρους τους.

Και αν δεν υπάρξει ριζική και εκ βάθρων αλλαγή νοοτροπίας και λειτουργίας των σχετικών υπηρεσιών του ΥΠΠΟΤ, τότε δεν θα έχει και ιδιαίτερο αντίκτυπο καμία άλλη ενέργεια και καμία μείωση του κόστους.

Ειδικά για την Ακρόπολη, δεν θέλει και πολλή σκέψη. Μία υπάρχει και μοναδική παγκοσμίως. Είναι το κορυφαίο μας brand symbol, με απίστευτη διεθνή αναγνωρισιμότητα. 

Και είναι μάλλον λάθος να αντιμετωπίζεται με τη λογική “είναι ακριβή, ας την κάνουμε πιο οικονομική”. Γιατί; Για να έχει μεγαλύτερη... ζήτηση; Σε ποιον; Ποιος σοβαρός και μεγάλος παραγωγός, κινηματογραφιστής, φωτογράφος δεν θα πλήρωνε ένα σεβαστό ποσό για τον χώρο αυτό, υπό την προυπόθεση ότι θα μπορούσε να ξέρει εντός λίγων ημρών αν μπορεί να κάνει κάτι εκεί, πως και τι ακριβώς;

Αυτό θα έπρεπε να “πουλάμε” πρωτίστως, τη σπουδαιότητα παραχώρησης αυτών των χώρων και δευτερευόντως το κόστος τους και τις διάφορες... "εκπτώσεις".

Επαναλαμβάνουμε, η δήλωση του κ. συμβούλου είναι για “images”, για εικόνες, όχι για τον χώρο, αλλά έτσι όπως χρησιμοποιείται από το πρακτορείο, δίνει το... image ότι αναφέρεται και στους χώρους. Και καλό θα είναι, τέτοιες εποχές, να μην αφήνουμε περιθώρια παιχνιδιών, δημοσιογραφικών και μη, με το marketing εθνικών συμβόλων. 

Αν το κάνουμε, τουλάχιστον, ας το κάνουμε σωστά.

Μία απόδοση του άρθρου, εδώ. Ολόκληρη η σχετική απόφαση, εδώ .