Αερομεταφορές και low cost carriers: Πληρώνουμε το... δέντρο και απαξιώνουμε το δάσος!

- Χωρίς εθνική στρατηγική αερομεταφορών και γενναίες οριζόντιες τομές, θα ψάχνουμε ευρώ να παρακαλάμε... "O' Learyδες" 

Νέο κύκλο συζητήσεων αλλά και αντιδράσεων και μάλιστα έντονων, πυροδότησε η αναφορά του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρη στο 1,5 εκατ. ευρώ που ζητεί η Ryanair για να εγκαταστήσει βάση hub στη Θεσσαλονίκη. Πέραν του αν είναι εξωπραγματικό ή απλά υψηλό...

...το ποσό αυτό, (τρία ευρώ ανά επιβάτη δεν είναι και κακό...) το όλο ζήτημα κατά την άποψή μας ξεπερνά τη Θεσσαλονίκη, όπως ξεπερνά και κάθε άλλη επιμέρους συμφωνία που έχει γίνει μεταξύ low cost αεροπορικής εταιρείας και προορισμού, φορέα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Επιμελητηρίου, Ένωσης Ξενοδόχων, ή όποιος άλλος πληρώνει και συμμετέχει στην πληρωμή.

Όλο το πράγμα ξεκίνησε στραβά με τις αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους. Το έχουμε πει από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η ιστορία, το λέμε συνέχεια και επανερχόμαστε και με μεγαλύτερη ένταση:

Η στρατηγική του πριμοδοτώ και πληρώνω καθαρό «ζεστό» χρήμα, ως προορισμός, σε μία αεροπορική εταιρεία για να με βάλει ως προορισμό στο πλάνο της, ναι μεν φέρνει περισσότερη επιβατική κίνηση χαμηλού κόστους, αλλά από την άλλη πλευρά, αφενός μεν δεν διασφαλίζει ούτε τα ποιοτικά, ούτε εν τέλει τα αριθμητικά μεγέθη του εγχειρήματος μακροπρόθεσμα, αφετέρου δε, πλήττει ευθέως τις ισορροπίες και τις τάσεις της αγοράς, κυρίως ως προς τις υπόλοιπες αεροπορικές εταιρείες, χαμηλού ή… κανονικού κόστους.
Για αυτό και η εγγυημένη μεταφορά συγκεκριμένου αριθμού επιβατών από τις εταιρείας χαμηλού κόστους παραμένει ένα αρκετά θολό τοπίο στις σχετικές συμφωνίες.
Για να μην μιλήσουμε για τη διαδικασία του «βρίσκουμε- δεν βρίσκουμε τα λεφτά» στην οποία κάθε τόσο βρίσκονται οι προορισμοί και που τείνει να αποκτήσει διαστάσεις «γραφικού».

Ειδικά στις αερομεταφορές, το τρίπτυχο ζήτηση-προσφορά-κόστος είναι καθοριστικό. Εμείς εδώ, έτσι όπως το χειριζόμαστε το ζήτημα, έχουμε δυσβάστακτο κόστος αεροδρομίων αλλά πληρώνουμε και από πάνω για να εξασφαλίσουμε προσφορά σε μία ζήτηση που ουσιαστικά δεν υπάρχει!
Η χώρα πρέπει να αποκτήσει δυναμική, μελετημένη και ευρηματική στρατηγική αερομεταφορών. Στρατηγική που θα προβλέπει κίνητρα, θα προσαρμόζεται στις συνθήκες, θα καταστήσει όλα τα περιφερειακά αεροδρόμια ελκυστικά και ανταγωνιστικά για όλες τις αεροπορικές εταιρείες.
Έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει οριζόντια και μετά να συζητάμε κάθετες λύσεις.
Δεν μπορεί εν έτει 2012 και με τη χώρα και την οικονομία να καταρρέει, την αγορά να πεθαίνει, να διαιωνίζουμε ή να μην «ακουμπάμε» κατεστημένα τύπου «κόστος Ελ. Βενιζέλος», «Σπατόσημο» και Τέλη Αεροδρομίων!

Ποιος δεν αντιλαμβάνεται τον άμεσο και ισχυρότατο αντίκτυπο που θα είχε μία αναλογική μείωση του «Τέλους Εκσυγχρονισμού Αεροδρομίων», ενός εκ των επαχθέστερων και πλέον σκανδαλωδών ως προς τη διαχείριση των εσόδων τους, Τελών από καταβολής ελληνικού κράτους;

Είναι ανεπίτρεπτο και επιεικώς προσχηματικό να επικαλούνται ακόμα σήμερα οι διάφοροι αρμόδιοι και υπεύθυνοι, λόγους «εισπρακτικούς» και «εξέλιξης δημοσίων εσόδων», ιδίως όταν έχουν αποτύχει παταγωδώς και σε τραγικό βαθμό σε κάθε προσπάθεια και πειραματισμό τα τελευταία χρόνια.
Δεν είναι δυνατόν από τη μία να βυθίζεται ο…. «Ελληνικός», να υπάρχουν μπροστά μας επαρκείς «σωσίβιες λέμβοι» και το «επιτελείο» να εξακολουθεί να ζητάει από τους επιβάτες να… πληρώνουν μήπως και σωθούν!