-Ένα πρόσωπο που "ξεχάσαμε"...
Με όλο αυτόν τον χαμό των δύο τελευταίων εβδομάδων, τις εξελίξεις και τις εντάσεις, βυθιστήκαμε και εμείς στη “μάχη” της διερεύνησης του τι έγινε και γίνεται. Και συνειδητοποιούμε ότι παραλείψαμε να κάνουμε κάποια ειδική αναφορά σε ένα πρόσωπο που υπό άλλες συνθήκες θα μας απασχολούσε πολύ περισσότερο αυτό το διάστημα. Ο νέος...
...γενικός γραμματέας του ΕΟΤ, Πάνος Λειβαδάς, ανέλαβε καθήκοντα, εν μέσω θυέλλης στον ΕΟΤ. Η οποία, μάλιστα, δεν έχει κοπάσει ακόμα, ως προς το επικοινωνιακό μέρος της. Με τον αντίκτυπο και τα “απόνερα” της απομάκρυνσης Ν. Καραχάλιου, την πρώτη μέρα, με το σκάνδαλο της κομπίνας να ¨εκρήγνυται” στα χέρια του, πριν προλάβει καλά-καλά να καθήσει στην καρέκλα του την επομένη!
“Παρέλαβε” μόνος του τα καθήκοντά του, αφού δεν υπήρχε κανείς να του παραδώσει, αλλά δέχθηκε και τις βολές και αιχμές του προκατόχου του ότι “δεν επικοινώνησε μαζί του”.
Ανατρέξαμε τα αρχεία μας και πραγματικά δεν βρήκαμε τοποθέτηση νέου Γενικού Γραμματέα στον ΕΟΤ, ανάλογου ή παρόμοιου περιπετειώδους χαρακτήρα.
Ωστόσο ο Π. Λειβαδάς, απέδειξε, ακούσια (δηλαδή προφανώς χωρίς να το κάνει για να αποδείξει κάτι) δύο πράγματα από τα πρώτα του κιόλας 24ωρα στον ταραχώδη ΕΟΤ. Πρώτον, ότι διαθέτει “χαρακτήρα”. Και αν δεχθούμε την παραδοχή ότι η εμπειρία ενός πολιτικού στελέχους που έχει αναλάβει και χειριστεί αποτελεσματικά δύσκολα δημόσια αξιώματα είναι εν πολλοίς και θέμα χαρακτήρα, τότε ερχόμαστε και στο δεύτερο σημείο, που είναι ο τρόπος που χειρίστηκε την κατάσταση, η συνεργασία του με τους υπηρεσιακούς παράγοντες, η εντατική επικοινωνία με την υπουργό Όλγα και το επιτελείο της, η ανακοίνωσή του για την μη εμπλοκή στελεχών του Οργανισμού. Και πέτυχε μία πρώιμη αρχική δικαίωση της επιλογής του Μεγάρου Μαξίμου.
Διότι είναι ξεκάθαρο προς κάθε κατεύθυνση και ας μην το ξεχνάμε, ότι ο νέος γ.γ. του ΕΟΤ, είναι επιλογή του Μαξίμου.
Για δεύτερη φορά στην καριέρα του, είναι επιλογή Πρωθυπουργού για κυβερνητικό και δημόσιο αξίωμα και το υπογραμμίζουμε αυτό, διότι έχουμε μία υποψία ότι ο ίδιος ποτέ δεν το αναφέρει ή το επικαλείται.
Το ότι τυγχάνει να έχει άριστη σχέση με την Ο. Κεφαλογιάννη, είναι άλλο θέμα.
Από ό,τι μαθαίνουμε, όλο αυτό το διάστημα κινείται αθόρυβα και μεθοδικά, ολοκληρώνοντας την ενημέρωσή του από τη μια πλευρά και διαχειριζόμενος τα ανοικτά θέματα και τις σοβαρές εκκρεμότητες που βρήκε από την άλλη πλευρά.
Συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων που έχουν στον Οργανισμό όλες αυτές οι κραυγές και οι στοχοποιήσεις που βίωσε τις τελευταίες μέρες.
Με τον Π. Λειβαδά, δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώνται οι δρόμοι μας - με κάποιους από εμάς - και αν αυτή η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας, δεν έχει αλλοιωθεί στο πέρασμα των λίγων αυτών χρόνων, δηλαδή ενός ανθρώπου χαμηλών τόνων αλλά υψηλής υπευθυνότητας και διαισθητικής νοημοσύνης, μεθοδικού και οργανωμένου πλην αθόρυβου, που ξέρει να κρατά τις ισορροπίες - εντάξει, με τρία παιδιά, όλο και κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα αποκτά σε αυτό κανείς - (αν και τώρα που το ξανασκεφτόμαστε, υπάρχουν και εξαιρέσεις...) και που το κυριότερο, εν προκειμένω, έχει καλή γνώση της δημόσιας διοίκησης αλλά και της σημασίας της επικοινωνίας στο εξωτερικό.
Όλως εωσφορικά συμπτωματικώς, εις εξ ημών, μάλιστα θυμάται ένα βράδυ στο Πεκίνο, πριν από έξι-επτά χρόνια, μία συζήτηση ακριβώς για το θέμα της διοίκησης ενός δημόσιου μηχανισμού με τον ίδιο, όπου μεταξύ άλλων είχε και μία εξόχως προχωρημένη άποψη για τον ρόλο των συμβούλων, την οποία την αφήνουμε για άλλη ώρα, γιατί είναι πράγματι ανατριχιαστικά... επίκαιρη.
Πάντως, κάποιος παλαιός τουριστικός παράγοντας, μας έλεγε προχθές ότι “ίσως ο Λειβαδάς, να είναι αυτό που χρειάζεται ο ΕΟΤ αυτήν την περίοδο”.
Μπορεί.
Αυτό που εμείς ξέρουμε καλά ότι ο ΕΟΤ, παρά τα προβλήματα και τις πληγές του, παρά τις αλλοιώσεις και την αναστάτωση, παραμένει ένας οργανισμός που συνήθως προσαρμόζεται στις συμπεριφορές αυτών που τον Διοικούν και ανταποκρίνεται αναλόγως.
Για να δούμε.
Και επειδή κάποιος θα του το δώσει να το διαβάσει αυτό που γράφουμε τώρα, ας μην το θεωρήσει “γλείψιμο”.
Εκτίμηση είναι και μάλιστα εμπειρικά τεκμηριωμένη.
Το να μας πει κανείς "γλείφτες", δεν μας ενοχλεί, το... αντέχουμε, γιατί "προσωπικά" δεν αποβλέπουμε σε τίποτα.
Όταν μας διαψεύδουν τις εκτιμήσεις μας, όμως, θυμώνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου