«Η θεία Κούλα ξέρει…» Mr. Kent ή απλώς, «the local factor» (ανάγνωσμα Σαββατοκύριακου)

Το καλύτερο marketing ή η μεγαλύτερη ζημιά μπορεί να έρθει από εκεί που κανείς τουριστικός επιχειρηματίας δεν το περιμένει. Είναι ο λεγόμενος απρόβλεπτος «τοπικός παράγοντας». Προ ημερών πέσαμε πάνω σε ένα έξοχο παράδειγμα. Είμαστε βέβαιοι π.χ. ότι ο Γιάννης Kent και οι συνεργάτες του στην Aquis, σίγουρα δεν γνωρίζουν…

…ούτε υπάρχει περίπτωση να έχουν ακούσει ποτέ για τη θεία Κούλα. Πόσο καλά τους γνωρίζει, όμως αυτή και πως «λειτουργεί» στον κοινωνικό της ιστό και περίγυρο απέναντι τους;

Η θεία Κούλα είναι μία υπέροχη παραδοσιακή φυσιογνωμία της Κερκυραϊκής υπαίθρου, ζει σε ένα από τα γραφικά χωριουδάκια της ενδοχώρας, βρίσκεται κάπου προς την ένατη δεκαετία της ζωής της, πλην όμως, παραμένει κοκέτα και καλοστεκούμενη.

Δεινή μαγείρισσα και ολιγομίλητη συνήθως, κάθε μέρα περιστοιχίζεται από συγγενείς, ιδίως τα ανίψια της, φίλους και γνωστούς.

Ακούει πολύ και προσεκτικά και παρεμβαίνει σπάνια, αλλά όταν το κάνει, όλοι την παρακολουθούν με προσοχή.

Όχι τόσο για αυτά που λέει, αλλά για αυτά… που ξέρει!!!

Ακούω και μαθαίνω…

Πριν από καιρό, ο εγγονός της, «φρέσκος» απόφοιτος Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων, απαριθμούσε ξενοδοχεία του νησιού στα οποία θα μπορούσε να αναζητήσει δουλειά. «Το τάδε ξενοδοχείο είναι έτσι αλλά δεν έχει κάτι», το «δείνα είναι καλό αλλά αυτός που το έχει είναι κάπως», το «άλλο δεν πάει καλά», κοκ.

Ύστερα από ώρα πολλή, η θεία Κούλα αναφώνησε κάτι από το βάθος της κουζίνας της και αφού κέρδισε την προσοχή έλεγε καθώς ερχόταν:

«Όταν μιλάς για την Κέρκυρα, ένα όνομα να ξέρεις: Kent! Αυτός είναι σήμερα και κανένας άλλος»…

Άναυδος ο μικρός και η ομήγυρις.
«Και που τον ξέρεις βρε γιαγιά εσύ τον Kent;»

«Ξέρω εγώ. Ακούω και μαθαίνω…» ήρθε η σιβυλλική απάντηση.

Οι πληρωμές

Πριν από μία-δύο εβδομάδες, στην αυλή της θείας Κούλας, γινόταν κουβέντα μεγάλη για τον τουρισμό και πως πάει φέτος και τα ξενοδοχεία που ζορίζονται και άλλα παρεμφερή. Η κρίση και οι δυσκολίες, οι απολύσεις και οι καθυστερήσεις στις πληρωμές ήταν το κύριο θέμα.

Κάποια στιγμή η ένταση κορυφώθηκε και ως δια μαγείας, η θεία Κούλα παρενέβη καταλυτικά, βοηθούμενη από έναν λοφίσκο φρεσκοτηγανισμένων μυρωδάτων ντοματοκεφτέδων που εμφάνισε στο τραπέζι.

«Εγώ ξέρω ότι ο σωστός επιχειρηματίας σέβεται τον κόσμο του και πασχίζει να τον πληρώνει κανονικά…» είπε με εκκωφαντική απαλότητα. «Όπως ο… Kent»!

«Βέβαια, που και που», έσπευσε να συμπληρώσει, «ταλαιπωρεί λίγο τους προμηθευτές, αλλά τους υπαλλήλους του, τους πληρώνει στην ώρα τους, χωρίς άλλη κουβέντα και ότι άλλο έχει συμφωνήσει το τηρεί…»

«Ε, έχει και το χρήμα από τον Εμίρη…» πετάχτηκε κάποιος.

«Σεΐχης είναι» διόρθωσε η θεία Κούλα «και αν νομίζεις ότι και τούτοι βάζουν έτσι χρήματα όπου να’ ναι τέτοιους καιρούς, είσαι γελασμένος».  

Στρατηγική…

«Τούτος εδώ (ο Kent)» συνέχισε «κάμει λογαριασμούς. Τόσα θα πουλήσω έτσι, τόσα θα πουλήσω αλλιώς. Και μόνον ό,τι ξεμείνει το δίνει σε μεγάλη προσφορά. Κάμει στρατηγική. Να, με τις τιμές που έχει αυτές τι μέρες τώρα, ε, ακόμα και μένα με συμφέρει να πάω να μείνω εκεί! Αλλά αύριο, μπορεί να δυό φορές επάνω…».      

Είπε και άλλα, πολλά και διάφορα, αλλά δεν είναι της παρούσης.

Συμπέρασμα: όσο η θεία Κούλα (και η κάθε θεία των αυτών προδιαγραφών) εκτιμά (βλέπε… «ακούω και μαθαίνω») ότι ο κ. Kent και ο κάθε κ. Τουριστικός Επιχειρηματίας κινούνται «σωστά», τότε βρίσκονται σε καλό δρόμο. Ειδάλλως…

(Όλα, η θεία, οι διάλογοι κ.λπ. είναι πραγματικά και για αυτό και τα μεταφέρουμε…)

Share |