Να και δύο θεσμικές "πρωτιές"! Με μεγάλη... απήχηση δε

“Το είδαμε και αυτό”, λένε οι ξενοδόχοι της Θεσσαλονίκης και της Αττικής για τις δύο αρνητικές “πρωτιές” που τους ήρθαν κατά κεφαλής, αυτό το διάστημα, με την... ευγενική χορηγία των υπουργείων Περιφερειακής Ανάπτυξης- Ανταγωνιστικότητας και ΥΠΠΟΤ. Αυτές στιγματίζει...

...και το ΞΕΕ, με σχετική παρέμβαση του προέδρου του Γ. Τσακίρη.

Η μία “πρωτιά” που αφορά και στις δύο περιοχές, είναι η κατάργηση, ουσιαστικά, της διαχρονικής εξαίρεσής τους από τα κίνητρα των αναπτυξιακών νόμων για την ίδρυση νέων ξενοδοχειακών μονάδων. Μία εξαίρεση για την οποία, μολονότι υπήρξαν είτε σκόπιμες προσπάθειες, είτε ολιγωρία λόγω αγνοίας για την κατάργησης της και στο παρελθόν, ουδέποτε αυτό κατέστη δυνατόν... 

Η άλλη πρωτιά που αφορά μόνο στην Αττική, είναι η θεσμικώς... αναφυόμενη, ή για την ακρίβεια, "αναστηθείσα", δυνατότητα ίδρυσης και λειτουργίας ενοικιαζόμενων δωματίων (διαφημιζόμενων δε διεθνώς ως... "ξενοδοχείων"!), τη στιγμή, όμως, που δεν επιτρέπεται π.χ. η ίδρυση ξενοδοχείων 3 αστέρων και κάτω...

Το ΞΕΕ, ως αξιοπρεπής και σοβαρός σύμβουλος της Πολιτείας που, παρά ταύτα εν ερωτήθηκε και ποτέ από αυτήν για τις συγκεκριμένες θεσμικές ακροβασίες, ζητά ευσχήμως από το υπουργείο Πολιτισμού Τουρισμού και τον Ε.Ο.Τ., να σταματήσει την αδειοδότηση νέων ενοικιαζόμενων καταλυμάτων στην περιφέρεια της πρωτεύουσας, να εξετάσει συνολικά το νομικό πλαίσιο για να αποφευχθεί η λειτουργία ξενοδοχείων άνευ άδειας και προϋποθέσεων και να επανεξετάσει συνολικά την πολιτική χορήγησης νέων αδειών ενοικιαζομένων σε όλη την επικράτεια, “με γνώμονα την έμφαση που οφείλουμε πλέον να δώσουμε στην ποιότητα  του τουριστικού μας προϊόντος”. 

Σε εμάς, από την πλευρά μας, τουλάχιστον ως προς το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, ας μας επιτραπεί - για μία ακόμη φορά τους τελευταίους έξι μήνες που κρατεί η συζήτηση για όλα αυτά - η κατά τι πιο αυθόρμητη, σχολιαστικώς, διαπίστωση, ότι απλώς ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται αλλά δεν ενδιαφέρονται και να μάθουν τι γίνεται. 

Όσο για το άλλο θέμα, των ενοικιαζομένων, τουναντίον, κάποιοι ήξεραν πολύ καλά και τι γινόταν και τι έκαναν...