Μελέτη Alpha Bank: "Η βαριά βιομηχανία της χώρας είναι... βαριά και δυσκίνητη"

Για να αυξηθεί η συμμετοχή του τουρισμού στην οικονομία τα επόμενα χρόνια και να αναδειχθεί ο τουρισμός σε κυρίαρχο στόχο του αναπτυξιακού προτύπου, θα πρέπει αφενός οι τοπικές κοινωνίες να συστρατευθούν στην επιδίωξη και να εναρμονισθούν με τις ανάγκες ενός πιο εξωστρεφούς τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας της οικονομίας και αφετέρου το κέντρο να αλλάξει φιλοσοφία παραγωγής και προώθησης του τουριστικού προϊόντος. Αυτό...

...επισημαίνεται, μεταξύ πολλών άλλων, σε μελέτη της Alpha Bank για τον τουρισμό.

Σύμφωνα με τη μελέτη, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν οι υποδομές αεροδρομίων και λιμανιών για να υποδέχονται τα αεροπλάνα των μεγάλων αεροπορικών εταιρειών και τα κρουαζιερόπλοια, καθώς και τα υδροπλάνα, τα ιδιωτικά jets και τα σκάφη

αναψυχής. Επίσης, είναι αναγκαίο να βελτιωθούν όλες οι υποδομές παροχής υπηρεσιών συγκοινωνιών, μεταφορών, επικοινωνιών, υγείας, εκπαίδευσης, μεταφορών, άθλησης, πολιτισμικής επικοινωνίας και διασκέδασης.

Στη μελέτη επισημαίνεται ακόμη ότι η ανάπτυξη του τουρισμού στη χώρα πρέπει να πάψει να επιδιώκεται αυτοτελώς και ανεξαρτήτως από την υπόλοιπη οικονομία, αλλά να διασυνδεθεί με την προσέλκυση άμεσων επενδύσεων, όχι μόνο στον τουρισμό, αλλά σε όλους τους τομείς όπου υπάρχουν ευκαιρίες.

Πρέπει, όπως τονίζεται, η ανάπτυξη του τουρισμού να επιδιώκεται παράλληλα και σε αρμονία με τις αποκρατικοποιήσεις, την παραχώρηση δημοσίων υποδομών στον ιδιωτικό τομέα προς εκμετάλλευση και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου τομέα. Μόνον μία τέτοια ολοκληρωμένη μακροχρόνια στρατηγική για την

προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη του τουρισμού, μπορεί να δημιουργήσει μία αλληλοτροφοδοτούμενη αλυσίδα συνεργειών, επισημαίνεται στη μελέτη.

Άλλα σημεία ενδιαφέροντος:

• Ο τουρισμός μπορεί κάλλιστα να αναδειχθεί σε κλάδο στρατηγικής σημασίας και να παίξει τον ρόλο της ατμομηχανής που οδηγεί το τραίνο της εθνικής οικονομίας προς τα εμπρός. Κάτι που δεν έγινε στην δεκαετία του 2000. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2000 κατεγράφησαν €10 δισ. εισπράξεις στο ταξιδιωτικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και 13 εκατ. αφίξεις μη κατοίκων (€769 ανά κεφαλή). Το 2010 είχαμε €9,6 δισ. εισπράξεις και 15 εκατ. αφίξεις. Οι εισπράξεις έφθασαν στο ανώτατο σημείο (€11,6 δισ.) το 2006 και οι αφίξεις (19 εκατ.) το 2007. Το 2012 εκτιμάται ότι οι εισπράξεις θα ανέλθουν σε €10,3 δισ. και οι αφίξεις σε 16,1 εκατ. (€640 ανά κεφαλή). 
• "Είναι, λοιπόν, προφανές ότι σε μία από τις πιο δυναμικές δεκαετίες της παγκόσμιας οικονομίας, ο τουρισμός ως κλάδος της ελληνικής οικονομίας χαρακτηρίσθηκε από σχετική στασιμότητα. Οι προσπάθειες των Αρχών τουριστικής πολιτικής δυστυχώς περιορίσθηκαν κυρίως στην διαχείριση διαφημιστικών κονδυλίων στον χώρο του τουρισμού, αν και έγιναν και διάφορες παρεμβάσεις στο θεσμικό πλαίσιο, περι- ορισμένης όμως επιπτώσεως στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων μεγεθύνσεως του τουριστικού προϊόντος από την πλευρά της προσφοράς. Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος αποδεικνύεται ότι είναι όχι μόνο βαριά, αλλά και δυσκίνητη, χωρίς δυναμισμό και καινοτομία". 
• "Έχουμε στα χέρια μας την ανεπανάληπτη ευκαιρία που παραμένει εν πολλοίς ανεκμετάλλευτη, να αξιοποιήσουμε την γεωγραφική μας θέση και να γίνουμε μία ισχυρή και ευημερούσα οικονομία. Υπάρχουν, όμως, πολλοί στις τοπικές κυρίως κοινωνίες που, φοβούμενοι τον ανταγωνισμό και το μέλλον, επιλέγουν πεισματικά την ασφάλεια της συνήθειας και της ακινησίας, και των δοκιμασμένων, αλλά χαμηλής αποτελεσματικότητας, λύσεων. Εξασφαλίζουν, έτσι,
  
  τη διατήρηση του status quo για τους εαυτούς τους, καταδικάζουν, όμως, την Ελλάδα στην στασιμότητα. Με το να επιλέγουμε να μην γίνουν επενδύσεις π.χ. για να βαθύνει το λιμάνι και να μπορεί να δέχεται κρουαζιερόπλοια (γιατί οι επισκέπτες θα τρώνε μέσα στο πλοίο και όχι στα ξενοδοχεία και τα μαγαζιά της παραλίας), με το να μην επιτρέπουμε να γίνουν έργα σε νέες περιοχές που έχουν προοπτικές αναπτύξεως (γιατί θα μειωθεί η τουριστική κίνηση στις ήδη αναπτυγμένες περιοχές), με το να μην αφήνουμε να φτιαχτεί δρόμος, ανεξαρτήτως φόρτου κινήσεως, που να περνάει έξω από το χωριό που έχει χάσει πλέον την γραφικότητά του (για να αγοράζει κάτι όποιος σταματάει περνώντας από εκεί), κ.ο.κ., με όλους αυτούς τους τρόπους κρατάμε πίσω την ανάπτυξη".

"Με λίγα λόγια", καταλήγει η μελέτη, "με το να προστατεύουμε τις προσόδους που απολαμβάνουμε χωρίς να μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας στο κάδρο μίας διευρυμένης ευημερίας στο μέλλον, στην ουσία οδηγούμε τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές σε περιθωριοποίηση, σε έναν κόσμο που συνεχώς μικραίνει και συμπιέζει τις ευκαιρίες των κλειστών κοινωνιών".
Αναλυτικά η μελέτη, εδώ