Τουρισμός από Κίνα: "Μύθοι" και πραγματικότητα...

Μεγάλες προσδοκίες έχουν καλλιεργηθεί και εκτεταμένη δημοσιότητα δίνεται, στην επικείμενη επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού και διευρυμένης κυβερνητικής και επιχειρηματικής αντιπροσωπείας στην Κίνα. Μεγάλη βαρύτητα δε, δίνεται στον τομέα Τουρισμού. Ακούμε και γράφουμε για το “άνοιγμα” της κινεζικής αγοράς, περίπου από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Και κάποιοι...

...από εμάς ήμασταν “εκεί”, σε τρεις τουλάχιστον, μεγαλειώδεις και φιλόδοξες επισκέψεις στην Κίνα υπουργών Τουρισμού που έγιναν από το 2004 και μετά.

Εντυπωσιακά περίπτερα, πληθώρα συναντήσεων και συμφωνιών, έντονη διαφήμιση, δημόσιες σχέσεις κοκ.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής; Μάλλον πενιχρό εως και απογοητευτικό, αν θεωρούμε τον αριθμό των αφίξεων ως βάση για την αξιολόγηση αυτών των προσπαθειών.

Τι το διαφορετικό χαρακτηρίζει τη νέα προσπάθεια, ούτως ώστε να περιμένουμε καλύτερα αποτελέσματα;

Από πλευράς κυβέρνησης, μία απάντηση είναι το θεαματικά βελτιωμένο επενδυτικό κλίμα και το έντονο ενδιαφέρον από κινεζικά κεφάλαια, ιδίως για υποδομές όπως τα αεροδρόμια και τα λιμάνια. 

Μία άλλη απάντηση είναι η ισχυρή πολιτική βούληση από την ελληνική πλευρά, να ανοίξει νέους δρομους από την Κίνα και να προχωρήσει σε παρεμβάσεις επί τομέων καθοριστικής σημασίας - όπως π.χ. η διευκόλυνση ελλήνων επιχειρηματιών να κλείσουν συνεργασίες, σε σειρά τομέων, μεταξύ των οποίων και η προώθηση ελληνικών προιόντων και αγαθών - και η διαδικασία χορήγησης θεωρήσεων.

Μάλιστα.

Για να μην μακρηγορούμε και σας κουράζουμε, απλώς παραθέτουμε κάποια στοιχεία και δεδομένα, όπως προκύπτουν από τις πολλές έρευνες που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα για την αγορά της Κίνας και τα οποία εκθέτουν μία πραγματικότητα που θα πρέπει πάντα να αντιπαραβάλλουμε στους “μύθους” που γεννώνται από “μαγικούς αριθμούς” και “μαγικές εικόνες”:

• Οι κινέζοι που ταξίδεψαν στο εξωτερικό το 2012, ξεπέρασαν τα 70 εκατομμύρια. Εξ αυτών, μόνον κάτι παραπάνω από το 3%, δηλαδή περίπου 2,5 εκ. κατευθύνθηκε στην Ευρώπη και ένα 2% μόνον στη Ρωσία.
• Οι κινέζοι τουρίστες στην Ευρώπη, ενδιαφέρονται πρωτίστως για ψώνια, για αγορές ειδών πολυτελείας, για ιστορικά αξιοθέατα και πολιτισμό, για θεματικά πάρκα, για νυχτερινή ζωή και διασκέδαση, για μήνα του μέλιτος, για πολύ καλή σχέση τιμής προς αξία στα ξενοδοχεία που θα διαμείνουν και τελευταίως, για κρουαζιέρα. 
• Αντιστοίχως, πέραν αυτών, επιλέγουν προορισμούς λόγω της ασφάλειας και φιλικότητας, της ευκολίας πρόσβασης, των διατροφικών επιλογών (φαγητό πολύ κοντά στις προτιμήσεις και συνήθειές τους), του φυσικού περιβάλλοντος και της καθαριότητας αυτού, καθώς και του βαθμού ετοιμότητας του προορισμού και των τουριστικών επιχειρήσεων να τους υποδεχθούν (κινεζόφωνο προσωπικό, amenities στις προτιμήσεις τους, ευκολίες στα συστήματα πληρωμής αγορών, ωράριο καταστημάτων).

Υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες που, ωστόσο, μπορεί να κάνουν τη διαφορά για έναν προορισμό. Οι κινέζοι ακόμα επιθυμούν να ταξιδεύουν σε γκρουπ. Ομαδικά. Και ως προς τη διαδικασία χορήγησης visa, πολλοί αποφεύγουν προορισμούς που την απαιτούν, διότι για έναν μεγάλο αριθμό, η όλη διαδικασία και ειδικά κάποιες ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσουν και κάποια στοιχεία που πρέπει να δώσουν θεωρείται “προσβλητική”.

Το απλό και βάσει κοινής λογικής, συμπέρασμα που προκύπτει, αν θέλουμε στην Ελλάδα περισσότερους κινέζους τουρίστες, ανταγωνιζόμενοι για μεγαλύτερο μερίδιο από αυτό το 3% της Ευρώπης με τους άλλους καθιερωμένους προορισμούς, π.χ. Γαλλία, Ιταλία, Μ. Βρετανία κ.λπ., παραπέμπει σε τρεις βασικές προυποθέσεις:

• Απευθείας αεροπορική σύνδεση. Πραγματικά απευθείας και όχι... “γιαλαντζί”, δηλαδή μέσω άλλων ευρωπαϊκών προορισμών και τέλος πάντων, αν υπάρχει πτήσει με άλλους προορισμούς, ας είναι αυτοί “μετά” την Αθήνα.
• Απλουστευμένη και φιλική, προσαρμοσμένη στην κουλτούρα τους, διαδικασία χορήγησης visa.
• Επαρκές επίπεδο “china ready” υπηρεσιών, από πλευράς προορισμών και επιχειρήσεων. Ως προς αυτό, αρκεί να δούμε το παράδειγμα άλλων πόλεων που υποδέχονται μεγάλο αριθμό κινέζων αλλά και τα ειδικά προγράμματα ορισμένων από τις μεγάλες διεθνείς ξενοδοχειακές αλυσίδες, όπως η Starwood, η Hilton και η Intercontinental.  

Η προσδοκία η δική μας, επομένως, είναι να αρχίσουμε από αυτά. Και βλέπουμε...