Σοβαρευτείτε και οργανωθείτε (season I): Παραλίες με (ή για τα) μπάζα, κατσικούλες και παρεμπόριο

Με χαρά και με απογοήτευση. Με χαρά γιατί βλέπουμε ήδη κόσμο να ανταποκρίνεται, με απογοήτευση γιατί ήδη η ανταπόκριση είναι μεγάλη. Ξεκινάμε με σχόλιο τακτικού μας αναγνώστη για Ρόδο. Ολοκληρωμένο και με links και το μεταφέρουμε αυτούσιο. Έτσι είναι, δεν γίνεται η μισή Ελλάδα. Ξενοδόχοι, επιχειρηματίες, επαγγελματίες κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις τοπικών παραγόντων να σκίζονται και να ματώνουν και...

...η άλλη μισή, να συνεχίζει να ζει στην καρακοσμάρα της.

“Θαυμάστε, θαυμάστε!!! Βγάλτε τα στα μπλόγκ, ιδανικά πάρτε τις φωτ/φίες και κάντε ένα σούπερ αφιέρωμα στη Ρόδο. Κι αν βρεθεί κανείς να σας κατηγορήσει ως προβοκάτορες του ελληνικού τουρισμού και τις λοιπές ανοησίες τότε να του(ς) τρίψετε τις φωτ/φίες στη μούρη. Ο διασυρμός ήδη συντελείται...
1. Πλούσιο φωτορεπορτάζ απο τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα της Ρόδου, αναδημοσιεύση απ' τη Ροδιακή. Πραγματικά, πολλοί απο εμάς, ντρεπόμαστε ωστόσο δεν φαίνεται να ιδρώνουν αυτιά.

2. Ξέφραγο αμπέλι, ο καθένας έρχεται και πουλάει την πραμάτεια του συνήθως ενοχλώντας επισκέπτες και κατοίκους. Οι ποινές είναι γελοίες, καταστροφή των εμπορευμάτων και προστίματα της πλάκας, μπροστά στους τζίρους που γίνονται.

3. Στη διαχωριστική δε νησίδα της κυριότερης οδικής αρτηρίας του νησιού (Λεωφ. Ρόδου-Λίνδου) τα φυτά περιποιούνται -πάντα με οικολογικά μηνύματα- αδέσποτες κατσίκες.

4. Το δε αεροδρόμιο άστα. Μαρτυρία επιβάτη εκ των πρώτων τσάρτερ εκ εξωτερικού ήθελε τους ιμάντες παραλαβής αποσκευών να μην λειτουργούν, τις τουαλέτες στον ίδιο χώρο να μυροβολούν, τις ψευδοροφές ανοιγμένες. Την δε Κυριακή 28/4, την πρώτη με αυξημένη κίνηση, έγινε ο χαμός με αποτελέσμα -κατόπιν εορτής βεβαίως βεβαίως- την πραγματοποίηση σύσκεψης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του αερολιμένα, 3ου σε διεθνή κίνηση πανελλαδικά να υπενθυμίσουμε και σαφέστατα απ' τους πιό κερδοφόρους.

Εν κατακλείδι, πραγματικά ντροπή και αίσχος. Είμαστε άχρηστοι παντελώς και ολοκληρωτικά να λύσουμε οποιοδήποτε προβλημα που βασικά θα έπρεπε να είναι λυμένο εδώ και χρόνια ή έστω να υπάρχει ένας αυτόματος μηχανισμός αντιμετώπισης των προβλημάτων.

Απο δικαιολογίες άλλο τίποτα, ούτε μια συγγνώμη, ούτε μια πρωτοβουλία να γίνουν κάποια πράγματα με το έτσι θέλω μπάς και συγκινηθούν κάποιοι. Όλοι τάχα μου φοβούνται τις συνέπειες την ώρα που ξεφτιλιζόμαστε όχι μόνο διεθνώς αλλά στα ίδια μας τα παιδιά...”

Δεν αλλάξαμε ούτε κόμμα...