Βρε, τι γίνεται! Δύο χρόνια Tourism Lobby...

Με τα αυτά και με τα άλλα, μας διέφυγε ότι την περασμένη Τετάρτη, το tourism lobby έκλεισε δύο χρόνια στον internetικό αέρα! Δύο χρόνια πριν, βράδυ ήταν, πατήσαμε την επιλογή που άνοιξε το blog μας σε κάθε ενδιαφερόμενο επισκέπτη, στοχευμένο ή περαστικό. Επιχειρώντας...

...μία όσο το δυνατόν πιο σύντομη αναδρομή, σε αυτήν την τόσο συναρπαστική αλλά και επεισοδιακή διαδρομή, τι να πρωτοξεχωρίσουμε και τι να πρωτοδιαλέξουμε!!!

george

Η αλήθεια είναι ότι ανατρέχοντας τις αναρτήσεις μας, διαπιστώνουμε και εμείς ότι τα θέματα που αποκαλύψαμε και οι πληροφορίες που μεταφέραμε όλο αυτό το διάστημα, πραγματικά “τάραζαν τα νερά”, δημιουργούσαν θόρυβο και προκαλούσαν συζητήσεις και σχόλιας, ακόμα και αποφάσεις επηρέασαν!

Και τι δεν “βγάλαμε”: Νομοσχέδια, ρυθμίσεις, συμφωνίες, διαφωνίες, σχέδια πολιτικών και κυβερνώντων, σχέδια επιχειρηματιών, τουριστικών και μη, ελλήνων και ξένων, διαλόγους, στοιχεία, μέχρι και πληροφορίες για άλλους τομείς και άλλες υποθέσεις (και όχι τόσο επειδή τις είχαμε μόνον εμείς, αλλά επειδή κάποιοι άλλοι δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να τις βγάλουν).

Ειλικρινά, τώρα αυτές τις μέρες που διαβάζαμε παλαιότερες αναρτήσεις, συνειδητοποιήσαμε ότι αν ήμασταν εφημερίδα, θα είχαμε σχεδόν κάθε μέρα και από ένα πρωτοσέλιδο θέμα! 

Δεν βάλαμε ποτέ, όμως, ούτε σε μία ανάρτηση τη λέξη “αποκλειστικό” (εκτός από κάποιες χιουμοριστικές μας), όχι μόνον γιατί θα... καταντούσε μονότονο, αλλά γιατί θεωρούμε ότι στον κόσμο του διαδικτύου και με τον “χαμό” που γίνεται με τη προσφορά της πληροφορίας και των sites και των blogs που διαρκώς αναφύονται, τέτοιες “δηλώσεις” δεν έχουν νόημα και σπάνια αποδεικνύονται.

angel

Ένα πράγμα θέλαμε από την πρώτη κιόλας ανάρτηση που κάναμε: να έχουμε μία-δύο πληροφορίες κάθε μέρα που οι αναγνώστες μας, είτε δεν θα τις εύρισκαν αλλού, είτε δεν θα τις εύρισκαν με κάποια ανάλυση και σχολιασμό πέρα από την απλή καταγραφή τους.

Δεν είναι εύκολο να φανταστεί κανείς, το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό και τι προσπάθεια απαιτεί, ειδικά όταν δεν υπάρχει υλική ανταμοιβή και μεταξύ μας, υπήρξαν και φορές που σκεφθήκαμε “μήπως φθάνει τώρα;”, μήπως να κάνουμε ένα pause;

Μπα, ακόμα δεν ήρθε η ώρα και μάλλον - γεροί να είμαστε - αργεί ακόμα...

shark

Στις 22 Φεβρουαρίου του 2010, βράδυ ήταν, οι μάγισσες καβάλησαν σκουπόξυλα (πληκτρολόγια) και ξεχύθηκαν στους ψηφιακούς και όχι μόνον ουρανούς.

Περίπου 3.840 αναρτήσεις αργότερα, μετράμε 232.000 επισκέψεις και περίπου 655.000 προβολές σελίδων.

Εκτός της Ελλάδας, έχουμε και... διεθνές κοινό, καθώς πάνω από 1.000 επισκέψεις (ανά χώρα) έχουμε από περίπου 15 άλλες χώρες. 

Φυσικά, όλο αυτό το διάστημα, ενοχλήσαμε πολλούς, ασκήσαμε σκληρή κριτική, διακωμωδήσαμε, βγάλαμε στη φόρα διάφορα που κάποιοι δεν ήθελαν, φωνάξαμε, ξεμπροστιάσαμε. Αλλά και υποστηρίξαμε, ενθαρρύναμε, ενθουσιαστήκαμε, συστρατευτήκαμε.

Πάντα προσπαθούμε να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί, προσπαθούμε να μην κρίνουμε ανθρώπους αλλά συμπεριφορές, πράξεις και νοοτροπίες. 

Μόνον δύο αναρτήσεις που είχαμε ετοιμάσει, δεν δημοσιεύσαμε ποτέ. Η μία είχε να κάνει με μία επίθεση εναντίον μας, έναν "λεονταρισμό", ας πούμε από πολιτικό στέλεχος, πρώην του Τουρισμού και νυν σε άλλο πόστο. Μολονότι διακυβευόταν η αξιοπιστία μας, τελικά δεν προχωρήσαμε για έναν εντελώς απλό ανθρώπινο λόγο που ίσως εξηγήσουμε μίαν άλλη φορά.

Η άλλη, είχε να κάνει με πολιτικό πρόσωπο, για ένα περιστατικό που δεν μπορέσαμε να διασταυρώσουμε στο 100%. Και απαιτούσε τέτοιο ποσοστό διασταύρωσης...

Όταν κλείσαμε έναν χρόνο, γράφαμε τότε:

“Μέχρι τώρα, για παράδειγμα, μεταξύ άλλων μας έχουν πει (τα γράφουμε, όπως μας τα μεταφέρουν):

κομματικούς εγκάθετους (της Δεξιάς, μάλλον),

νεοδημοκρατικά παπαγαλάκια,

καραμανλικούς,

σημιτικούς,

GiPas

κρυφοπασόκους εκσυγχρονιστές (ήμαρτον βρε παιδιά…),

πουλημένους στη Διοίκηση του ΕΟΤ (υπάρχει και η version«του Κανελλόπουλου», έτσι, σκέτο),

πουλημένους στους μεγαλοεπιχειρηματίες (του τουρισμού),

τσιράκια των ξενοδόχων (των μεγαλο-ξενοδόχων εννοείται),

ρουφιάνους (γενικώς),

εκβιαστές (αυτό ήταν καινούριο, του περασμένου μήνα)

κατευθυνόμενους, (στο άγνωστο με βάρκα το blog;)

κακιασμένους και... πάει λέγοντας.

Αλλά και τις φράσεις:

«Είναι του Αβραμόπουλου και γι’ αυτό κτυπάνε τον Μαρκόπουλο», αυτή έχει ειπωθεί και σε version «Είναι του Σπηλιωτόπουλου και γι’ αυτό κτυπάνε τον Μαρκόπουλο...» (πάντως, βασικά κτυπάμε τον Μαρκόπουλο;)

«τους τα ακουμπάει η Όλγα» (η Κεφαλογιάννη,φανταζόμαστε, γιατί δεν ξέρουμε καμία άλλη Όλγα)

«που τα μαθαίνουν όλα αυτά οι π……..ς!;»,

«δεν έχουν α…..α» (πως λέμε «Χωρίς Οικογένεια», του Ε. Μαλό;),

«ποιος μας «δίνει» στο lobby;»,

«πολλά δεν ξέρει αυτός;»,

«από αυτούς άρχισε όλη η φασαρία!»,

«ποιος τους βάζει να μας κτυπάνε έτσι;»,

«μα, κοριούς μας έχουν βάλει;»,

«χαλαρώστε, εσείς θα ρίξετε την κυβέρνηση;»

«Ποιος είναι αυτός ο angel, επιτέλους!»

και το κορυφαίο:

penelope

«έχεις στερηθεί τρυφερότητας στην παιδική σου ηλικία για αυτό τα γράφεις όλα αυτά...» (ειπώθηκε από πολιτικό πρόσωπο στον διαχειριστή μας και είναι από τα αγαπημένα μας...)

Επίσης, «επικίνδυνους», «γκρινιάρηδες», «υπερβολικούς» και «άδικους».

Για αυτά τα τρία τελευταία, ίσως να έχουν και δίκιο, κάποιες φορές. Τα υπόλοιπα μας διασκεδάζουν”.

Υπάρχουν, βέβαια και πολλά θετικά και ανεβαστικά που λέγονται για εμάς, αλλά αυτά απλά τα κρατάμε μεταξύ μας.

Τι θα προσθέταμε σε αυτά σήμερα; Όχι πολλά, διότι λίγο πολύ,  τα ίδια αλλά με παραλλαγές ακούμε να λένε για εμάς, απλά αλλάζουν τα πρόσωπα, πολιτικά και μη, που κάνουν τα σχόλια και οι καταστάσεις για τις οποίες γίνονται. 

Το “μα, που τα μαθαίνουν όλα αυτά;” και το “πως ξέρουν τέτοιες λεπτομέρειες;”, είναι τα σχόλια που διαχρονικά αναφωνούν και ρωτούν για εμάς. 

Α, ναι και το "δεν παλεύεστε, μωρέ!". 

Αν ξεχωρίζαμε κάποιες “εξελίξεις”, ας πούμε, αυτές είναι ότι το τελευταίο διάστημα, προκαλούμε έναν εκνευρισμό που δεν κρύβεται εύκολα στο στενό περιβάλλον του Π. Γερουλάνου (δεν έχουμε τέτοια πρόθεση πάντως..), ενώ είχαμε και κάποιες απόπειρες στοχευμένες εναντίον συνεργατών μας, υποκινούμενες από ορισμένα “φαντάσματα” του τουριστικού παρελθόντος.

Μόνο που δεν γνώριζαν την απολαυστικά επεισοδιακή όσο και ιδιαίτερη σχέση κάποιων από εμάς με τον υφυπουργό Νικητιάδη...

Κατά τα άλλα, γενικότερα μας θεωρούν πιο “οργανωμένους”... επιχειρηματικά και μας συνδέουν με άλλα sites και εταιρείες. 

Λυπόμαστε που τους απογοητεύουμε, αλλά παρά τις όποιες συνεργασίες μπορεί να έχουν μεμονωμένα συνεργάτες μας αλλού, το tourism lobby, παραμένει ένα... “φτωχό και μόνο blog”, αρκετά ανεξάρτητο (σε σημείο μάλλον... αυτοχειρίας καμιά φορά), ελαφρώς “ξεροκέφαλο” και αθεράπευτα αισιόδοξο (always look at the bright side of life, φριούλι, φριούλι, φριού, φριού...).

Εν τέλει, ολοψύχως ταγμένο υπέρ του Τουρισμού - τη μοναδική τόσο δυναμική και πολλά υποσχόμενη ελπίδα του τόπου μας- και των ανθρώπων του, που παλεύουν και αυτοί μόνοι τους με πάσης φύσεως “θύελλες και δαίμονες” της ελληνικής και της διεθνούς πραγματικότητας...

Σας ευχαριστούμε, ξανά, που μας ανέχεστε!