Διαβάσαμε...

Επειδή είμαστε γενικά της γραφής αλλά και της ανάγνωσης, λέμε μία-δύο φορές την εβδομάδα να σας «αναπαράγουμε» ή να σας συστήνουμε άρθρα, σχόλια και δημοσιεύματα που μας άρεσαν…


"Πλούσιο" υλικό αυτές τις μέρες. 
Ξεχωρίσαμε δύο δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΤΕ Νίκου Αγγελόπουλου στην Κυριακάτικη ΅Ελευθεροτυπία, μία περί τουριστικής πολιτικής και έργου και μία περί μέτρων που πρέπει να ληφθούν...: 

• «Μέχρι σήμερα τίποτα ιδιαίτερο δεν έχει καταγραφεί. Επιπροσθέτως, παρατηρούνται προβλήματα από την καθυστέρηση τοποθέτησης προσώπων με σαφείς εξουσίες και ρόλους. Αυτά τα γεγονότα, συνδυαζόμενα με την ανεπάρκεια πόρων, έχουν δημιουργήσει μέχρι στιγμής την εικόνα ενός θολού τοπίου, που εύχομαι να καθαρίσει σύντομα για το γενικό καλό της χώρας. Εξάλλου, η Ελλάδα δεν έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις εξόδου από την κρίση. Οι καλές προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας υπάρχουν αναμφισβήτητα, αλλά πρέπει να μετουσιωθούν σε πράξεις και έργα άμεσα».

• «Απαιτούνται μέτρα δύο κατευθύνσεων. Πρώτον, μέτρα περιορισμού του κόστους, όπως αυτά που θεσμοθετήθηκαν στις αρχές του 2009. Αντί να συμβεί αυτό, όμως, επανήλθε η εισφορά του Ν.128, παρά την προεκλογική διαβεβαίωση του σημερινού Πρωθυπουργού. Ταυτόχρονα η ειδική εφαρμογή του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας (ΦΜΑΠ) στα ξενοδοχεία είναι ακόμη αμφίβολη. Επιπλέον, ας σημειωθεί ότι όλες οι χώρες της Ε.Ε. -ακόμη και αυτές που δεν στηρίζονται κατά προτεραιότητα στον τουρισμό όπως η Γερμανία- έκαναν δραστική μείωση του ΦΠΑ, με στόχο τη βελτίωση του κόστους των τουριστικών υπηρεσιών τους. Θυμίζω ότι και αυτό ήταν ένα από τα δώδεκα εξαγγελθέντα προεκλογικά μέτρα από τον σημερινό πρωθυπουργό. Δεύτερον, και στον τουρισμό ισχύει ο γενικός, χωρίς εξαιρέσεις, κανόνας: για να πάρεις και μάλιστα στο πολλαπλάσιο, πρέπει πρώτα να δώσεις. Η λογική "δεν έχουμε χρήματα για προβολή" είναι εξαιρετικά ακυρωτική κάθε προσδοκίας βελτίωσης των επιδόσεων του τουρισμού».

Είχαμε όμως και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, του κ. Μπαρτ Βαρ Ντε Βίνκελ, του Γενικού Διευθυντή του Hilton. Το οποίο, πέραν του οτι είναι λίαν αιχμηρό είναι και μάλλον ασυνήθιστο, ως κίνηση, καθώς όσοι γνωρίζουν τον κ. Ντε Βίνκελ, ξέρουν ότι δεν συνηθίζει τέτοιου είδους παρεμβάσεις εκτός και αν είναι σοβαρή η κατάσταση...:

"Πόσες «100 ημέρες» χρειάζεται μια κυβέρνηση;

Του Μπαρτ Βαν Ντε Βινκελ*

Πολλές εφημερίδες δημοσίευσαν τα επιτεύγματα των πρώτων εκατό ημερών της κυβέρνησης και ήσαν μάλλον φτωχά... Το λυπηρό στην απόδοση της κυβέρνησης είναι ότι φέρεται να μην έχει συνειδητοποιήσει τον επείγοντα χαρακτήρα των ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ας το πάρουμε απόφαση, το να διοικεί κανείς μια χώρα είναι σαν να διαχειρίζεται οποιοδήποτε είδος επιχείρησης, υπάρχουν μέτοχοι, ιδιοκτήτες, επενδυτές, υπάλληλοι, προμηθευτές. Ολες αυτές οι ενδιαφερόμενες πλευρές πρέπει να ικανοποιηθούν και όμως απουσιάζει η κατανόηση αυτής της απλής αλήθειας. Για να διαχειριστεί κανείς μια επιχείρηση επιτυχώς, χρειάζονται έσοδα. Τα έσοδα στα οποία βασίζεται η κυβέρνηση είναι κυρίως οι φόροι και οι ενδεχόμενες εισροές κεφαλαίων (υπό τη μορφή επενδύσεων) από το εξωτερικό. Η κυβέρνηση ρηματικά ρίχνει υπερβολικό βάρος στις εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό, αλλά με όλο τον σεβασμό, οι συζητήσεις περί του προβλήματος δεν αρκούν χρειάζεται να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε.

Σε ό,τι αφορά τους φόρους, γιατί δεν εφαρμόζουμε άμεσα τον κατάλληλο έλεγχο των δηλώσεων φόρου εισοδήματος; Αρκεί κανείς να δει γύρω τα διάφορα αυτοκίνητα. Για κάθε αυτοκίνητο με αξία, ας πούμε άνω των 50.000 ευρώ να ελέγχεται η δήλωση φόρου εισοδήματος του φορολογουμένου. Πριν από μερικά χρόνια, οι εφοριακοί είχαν κυριολεκτικά στηθεί έξω από τα ιατρεία των ιδιωτών γιατρών, επαληθεύοντας τις πληρωμές και ελέγχοντας τις αποδείξεις πληρωμών... κάποιοι από εσάς θα θυμούνται την αποτελεσματικότητα του μέτρου. Υπάρχουν πρόσφορα πολλά απλά παραδείγματα... ασφαλώς μας ενδιαφέρει όλους να κατανέμεται ισότιμα το κόστος χρηματοδότησης του κράτους σε όλους μας. Δεν είναι αυτό, άλλωστε, ένα από τα συνθήματα της κυβέρνησης; Αν, όμως, δεν καταβάλλουμε φόρους, αυτό ενισχύει την παραοικονομία και το αποτέλεσμα είναι να πλήττεται η οικονομία της χώρας.

Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να αντληθούν νέα έσοδα. Συνεπώς, το «τμήμα πωλήσεων» πρέπει να κινηθεί, ώστε να κάνει αισθητή την παρουσία της χώρας στη διεθνή αγορά. Η Ελλάδα είχε έναν σημαντικό επιχειρηματικό κλάδο, τον τουρισμό. Καθημερινά η χώρα εμφανίζεται στον διεθνή Τύπο, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Τι κάνει το «τμήμα πωλήσεων» σχετικά; Κινητοποιείται για να προωθήσει την Ελλάδα ή μήπως τα ξενοδοχεία στα νησιά πρόκειται να περάσουν μία ακόμη κακή χρονιά; Με πόσες μεγάλες επιχειρήσεις ήρθε σε επαφή ο υπουργός Τουρισμού για να τους δώσει κίνητρα να προτιμήσουν την Ελλάδα για τις εκδηλώσεις τους τα επόμενα δύο χρόνια;

Ο πρωθυπουργός, για τον οποίο ειπώθηκε πως περί το 20% των πρώτων 100 ημερών του στην ηγεσία της χώρας βρισκόταν εκτός Ελλάδας, πόσα τηλεφωνήματα έκανε; Μίλησε στους επικεφαλής των διαφόρων οργανισμών τουρισμού (αντιστοίχων του ΕΟΤ). Εθεσε πραγματικούς στόχους στους υφισταμένους του. Στόχους, οι οποίοι εάν δεν πραγματοποιηθούν συνεπάγονται και αλλαγή των σχετικών υπευθύνων. Η χώρα χρειάζεται έσοδα και πρέπει να επιστρατευθούν οι πάντες. Και το να διασφαλισθούν τα έσοδα είναι καίριο για το μέλλον της χώρας και όχι υπό τη μορφή δανείων ή ομολόγων.

Σε ό,τι αφορά το κόστος, το μεγαλύτερο κόστος με το οποίο επιβαρύνονται όλοι οι κλάδοι και οι επιχειρήσεις είναι εκείνο της μισθοδοσίας (συμπεριλαμβανομένων των εισφορών), δηλαδή η αναποτελεσματικότητα του κυβερνητικού μηχανισμού που όλοι βλέπουμε. Κοιτάξτε γύρω σας στον δρόμο, πόσους αστυνομικούς βλέπετε ένοπλους ή μη. Πολλοί από τους πελάτες του ξενοδοχείου με ρωτούν αν βρίσκονται σε ένα αστυνομικό κράτος. Ή μήπως υπάρχει πλεονάζον προσωπικό και δεν ξέρει το κράτος πώς να μειώσει το κόστος. Ναι είναι οδυνηρό, ιδιαίτερα για μια κυβέρνηση που βασίζει τις αρχές της στον σοσιαλισμό. Θα μπορούσε, όμως, να θέσει τους πλεονάζοντες αστυνομικούς στη διάθεση άλλης υπηρεσίας και να συνεισφέρουν επί παραδείγματι στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Προκειμένου να κρατηθεί η άρρωστη χώρα στη ζωή, το Εργατικό Δίκαιο πρέπει να αναμορφωθεί δραματικά. Η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας μειώνεται όλο και περισσότερο, επειδή μεταξύ άλλων το λειτουργικό κόστος -το εργατικό κόστος (μισθοί - εισφορές)- είναι υπερβολικά υψηλά. Ολα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά εάν η παραγωγικότητα αυξανόταν. Ωστόσο, η ημέρα με την περισσότερη δουλειά είναι δυστυχώς το «αύριο».

Η κυβέρνηση, όμως, πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα τώρα και όχι «αύριο». Το αποτέλεσμα του υψηλού κόστους της μισθοδοσίας είναι πως πολλές εταιρείες εξακολουθούν να καταβάλουν τμήμα των μισθών με μαύρα χρήματα. Μια σύσταση που είχε γίνει και στην προηγούμενη κυβέρνηση είναι να συγκεντρώσει στελέχη επιχειρήσεων και βιομηχανιών και να δημιουργήσει μια συμβουλευτική επιτροπή. Κοιτάξτε ορισμένους μεγάλους ηγέτες στην Ευρώπη και διδαχθείτε από την αλληλεπίδρασή τους με τα στελέχη των βιομηχανιών και των επιχειρήσεων των χωρών τους.

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια κατάσταση αναποφασιστικότητας, φαίνεται να είναι όμηρος του «παλαιού» ΠΑΣΟΚ και των εργατικών συνδικάτων. Η συζήτηση περί του πώς θα επιβιώσει η χώρα είναι ωραία, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα του μέλλοντος. Ισως σήμερα να έχουμε πτωχεύσει, αλλά ας διασφαλίσουμε πως αύριο θα μπορούμε να λειτουργήσουμε και να αρχίσουμε σε στέρεη βάση.

* Γενικός διευθυντής του Hilton Αθήνας."