Παίρνω βαθιά ανάσα και τοποθετούμαι για ορισμένους "δημοσίους υπαλλήλους", όπως αρεσκόμαστε τις τελευταίες μέρες, ως κοινωνία, να "τσουβαλιάζουμε" άπαντες...
Σκεφτόμουν, λοιπόν, ότι τόσα χρόνια που κυκλοφορώ στον τουριστικό χώρο, ευρύτερο και... στενότερο, πόσες φορές έχω συναντήσει ανθρώπους στην κατηγορία που συνήθως αποκαλούμε "δημόσιοι λειτουργοί" οι οποίοι ενώ είναι θαμμένοι ή παγιδευμένοι στο απίστευτο αυτό συνονθύλευμα νεοελληνικού νεποτισμού, ωχαδερφισμού, πονηριάς, διαφθοράς, αδιαφορίας κοκ που αποκαλείται "Ελληνικό Δημόσιο", βρίσκουν πάντα τρόπο να κάνουν τη δουλειά τους!
Και μάλιστα καλύτερα από ό,τι θα την έκανε ο καθένας!
Πάντα προσπαθούσα να καταλάβω τι κινεί και παρακινεί αυτούς τους ανθρώπους, να ξεπερνούν τον εαυτό τους - ενώ κανένα κίνητρο δεν είχαν, ούτε κάποια ανταμοιβή περίμεναν- να προσπαθούν συνέχεια να βρίσκουν το καλύτερο και το πιο συμφέρον "για τον τόπο, το κράτος, τον οργανισμό τους, τη διοίκησή τους" -χωρίς να έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα ή άλλου είδους βλέψεις- να επιμένουν και να εμμένουν, να συνεχίζουν απτόητοι, ενώ πραγματικά αφήνονταν να προσπαθούν μόνοι τους, χωρίς υποστήριξη, χωρίς κατανόηση, ακόμα και χωρίς... στοιχειώδη κάλυψη!
Πολλές φορές αναρωτήθηκα, γιατί βρε... Ρένα, Ελένη, Γιάννη, Σοφία, ξανά Σοφία, Λεωνίδα, 'Αρη, Δώρα, Μιχάλη, Αλέξη, Μαρία και άλλα τόσα ονόματα που δεν μου έρχονται τώρα, επιμένετε και συνεχίζετε (ή επιμένατε και συνεχίζατε, γιατί ορισμένοι είναι σπίτια τους τώρα) αφού δεν υπήρχε, όχι απλώς φως αλλά ούτε καν μικρή ελπίδα;
Γιατί; Πως το κάνατε με τα λαμόγια, τους επιτήδειους, τους γλύφτες, τους... "κωλοτούμπες" γύρω σας να "χορεύουν" ανενόχλητοι συνέχεια και με κάθε πολιτική κατάσταση και την "υπηρεσία" ή τη "διοίκηση" βυθισμένη στο τέλμα της;
Μία απάντηση πήρα κάποτε και εγώ, μαζί με εκατομμύρια άλλους Ελληνες όταν η Βούλα Πατουλίδου ξεστόμισε εκείνη την περίφημη φράση.
Μία άλλη απάντηση πήρα πριν από λίγα χρόνια, όταν άκουσα, Γενική Διευθύντρια, τότε, του ΕΟΤ να τα "ψέλνει" κανονικά σε υπουργό επειδή δεν ήθελε να φαίνεται πίσω του το λογότυπο του ελληνικού τουρισμού, όταν θα έκανε μία δήλωση σε τηλεοπτικά κανάλια.
Ακόμα μία απάντηση πήρα σήμερα, όταν ρώτησα στέλεχος του ΕΟΤ που βρήκε το κουράγιο να ξεκινήσει τρεις παράλληλες ενέργειες προβολής της Ελλάδας ενώ έχει να πληρωθεί από το Νοέμβριο, ενώ η χώρα απειλείται με δυσφήμιση και το ίδιο με διαπόμπευση επειδή κάποιοι στην "Κεντρική Υπηρεσία" περί άλλων τυρβάζουν, ενώ... ενώ...;
"Μα, είσαι καλά;" ήρθε η απάντηση σαν χαστούκι. "Επειδή σου είπα το παράπονό μου, σημαίνει ότι πρέπει να τα παρατήσω κιόλας; Κάτσε ρε φίλε, εδώ εκπροσωπώ μία χώρα, πόσο εύκολα το προσπερνάς αυτό;".
"Εμ, έλα όμως, που η πλειοψηφία όχι απλώς το προσπερνάει αλλά ούτε που το πολυσκέφτεται κιόλας", σκέφτηκα αυθόρμητα. Και αμέσως συνειδητοποίησα ότι, τελικά, από τις "εξαιρέσεις" και κάτι τέτοιες "εξαιρέσεις" γίνεται ότι γίνεται...
Και είναι αλήθεια ότι η μάζα της "πλειοψηφίας" του ευαγούς μας δημόσιου τομέα, βρίθει από τέτοιες εξαιρέσεις...
Με αγάπη
angel (fallen, again and chapfallen, deeply)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου