- Κάπως... ασαφές το τι προβλέπεται για κάποια "εισφορά"
- Και μία παραπομπή στον Ν.2399/1996
- Και μία παραπομπή στον Ν.2399/1996
Το είχαμε πει και την προηγούμενη φορά, προ μηνών, που έσπευδαν πολλοί να “χαιρετίσουν” την “πλήρη άρση του καμποτάζ” και μάλιστα γίναμε και λίγο δακτυλοδεικτούμενοι. Αν δεν το δούμε να ψηφίζεται και να λειτουργεί στην πράξη με τις εταιρείες να αρχίζουν να κλείνουν τις συμφωνίες...
...δεν πρόκειται να το πιστέψουμε!
Κατ΄αρχάς, το ακανθώδες ζήτημα που προέκυψε και την τελευταία φορά, με το νομοσχέδιο του Αδώνιδος, αυτό της εισφοράς ανά επιβάτη που καλούνται να καταβάλλουν οι εταιρείες, παραμένει κάπως αδιευκρίνιστο. Καταργήθηκε το "χαράτσι" ή όχι;
Εκεί κατά την άποψή μας και εξ όσων ακούμε εξακολουθεί να βρίσκεται το “κλειδί”, διότι αν η εισφορά αυτή διατηρείται και είναι και σε επίπεδα υψηλά ή εκτός λογικής αγοράς - και το ελληνικό δημόσιο μας έχει συνηθίσει σε τέτοιους παραλογισμούς- τότε πάλι για “δώρο, άδωρον” μιλάμε.
Στην αιτιολογική έκθεση γίνεται λόγος σε δύο σημεία για την εισφορά - υπογραμμίζεται μάλιστα ότι το ύψος της μπορεί να αναπροσαρμόζεται με υπουργική απόφαση - αλλά στα άρθρα αυτά καθεαυτά και στις διατάξεις, δεν... προκύπτει η εισφορά αυτή.
Και το λέμε αυτό διότι για εισφορά δεν γίνεται λόγος, όπως γινόταν σαφώς στον Ν. 3872/ 2010 και στο νομοσχέδιο Χρυσοχοίδη-Γεωργιάδη, αλλά υπάρχει μόνον μία παράγραφος (η 3 στο άρθρο 1) που παραπέμπει σε ένα Τέλος της παραγράφου 2β του άρθρου 6 του Ν.2399/1996, παράγραφος που δεν υπήρχε στον Ν. 3872 αλλά είχε προστεθεί στο νομοσχέδιο Χ.-Γ..
Ψάχνοντας, βρήκαμε ότι η συγκεκριμένη παράγραφος του συγκεκριμένου άρθρου, όπως τροποποιήθηκε με Π.Δ. του 2003, προβλέπει πάγιο τέλος 0,30 ευρώ για κάθε επιβάτη κρουαζιέρας, για κάθε λιμένα που προσεγγίζει το πλοίο.
Αυτό εκλαμβάνεται ως η "εισφορά"; Κάτι άλλο;
Στην αιτιολογική έκθεση γίνεται λόγος σε δύο σημεία για την εισφορά - υπογραμμίζεται μάλιστα ότι το ύψος της μπορεί να αναπροσαρμόζεται με υπουργική απόφαση - αλλά στα άρθρα αυτά καθεαυτά και στις διατάξεις, δεν... προκύπτει η εισφορά αυτή.
Και το λέμε αυτό διότι για εισφορά δεν γίνεται λόγος, όπως γινόταν σαφώς στον Ν. 3872/ 2010 και στο νομοσχέδιο Χρυσοχοίδη-Γεωργιάδη, αλλά υπάρχει μόνον μία παράγραφος (η 3 στο άρθρο 1) που παραπέμπει σε ένα Τέλος της παραγράφου 2β του άρθρου 6 του Ν.2399/1996, παράγραφος που δεν υπήρχε στον Ν. 3872 αλλά είχε προστεθεί στο νομοσχέδιο Χ.-Γ..
Ψάχνοντας, βρήκαμε ότι η συγκεκριμένη παράγραφος του συγκεκριμένου άρθρου, όπως τροποποιήθηκε με Π.Δ. του 2003, προβλέπει πάγιο τέλος 0,30 ευρώ για κάθε επιβάτη κρουαζιέρας, για κάθε λιμένα που προσεγγίζει το πλοίο.
Αυτό εκλαμβάνεται ως η "εισφορά"; Κάτι άλλο;
Για την ιστορία, για να περάσουμε και στις λεπτομέρειες, στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι η τροποποίηση που προβλέπεται στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου αφορά στην κατάργηση της απαίτησης υπογραφής της διαβόητης σύμβασης και οι ρυθμίσεις της σύμβασης, ενσωματώνονται στο νόμο, προκειμένου να διασφαλιστεί κυρίως η καταβολή εισφοράς και τα κίνητρα που δίδονται για την απασχόληση Ελλήνων ναυτικών.
Όπως, επίσης, αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση,
δεν καταργείται η αρ. 59/10 απόφαση ΥΘΥΝΑΛ, με την οποία τίθενται πρόσθετα κίνητρα για την απασχόληση Ελλήνων ναυτικών, ούτε η εξουσιοδοτική διάταξη (παρ. 2) που ορίζει ότι το ύψος της εισφοράς μπορεί να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του ΥΠΑΑΝ, οριζομένων παράλληλα μέσω της απόφασης αυτής εκπτώσεων στο ύψος της εισφοράς, σε περίπτωση που η δραστηριοποιούμενη εταιρεία απασχολεί Έλληνες ναυτικούς.
Επίσης, ορίζεται ρητά ότι τα προνόμια της ρύθμισης του άρθρου 24 του Ν. 3409/2005, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, εφαρμόζονται και στην περίπτωση πλοίων με κοινοτική σημαία ή σημαία του ΕΟΧ, για την άρση αμφισβητήσεων που είχαν προκύψει κατά την εφαρμογή του άρθρου αυτού.
Μάλιστα. Αναμένουμε τα νεότερα και πιο συγκεκριμένα ως προς την "εισφορά"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου