Επί προσωπικού..

Γιώργο, καλό ταξίδι!

Εσύ που έδινες ζωή και βοηθούσες όλους τους ανθρώπους έφυγες χωρίς να μας πεις ούτε ένα αντίο χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Θα είσαι πάντα στην καρδιά μας...

Λυπάμαι για  την Ελλάδα μας γιατί έχασε  έναν άνθρωπο σαν εσένα.

Λυπάμαι για  την Ελλάδα μας γιατί εσύ που έδινες φάρμακα λόγω της δουλειάς σου ως διανομέας ακόμη και τα Σαββατοκύριακα στα φαρμακεία για τους ανθρώπους που τα είχαν ανάγκη, τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου πονούσες και δεν είχες τα απαραίτητα φάρμακα για να καταπραΰνεις τον πόνο σου. Τι ειρωνεία; Λυπάμαι για το σύστημα της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα που ότι και αν έχεις δώσεις στην ζωή σου τις τελευταίες ώρες σου δεν είσαι τίποτα γι’ αυτό. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που έμαθαν για τον πόνο σου και βοήθησαν να πάρεις τα φάρμακα σου για να μην πονάς τις τελευταίες στιγμές σου. Αλλά τι θα γίνει με άλλους ασθενείς που θα βρεθούν στην ίδια θέση με εσένα και δεν θα έχουν γνωστούς στο σύστημα;

Εξοργίζομαι με τους κυβερνώντες στην Ελλάδα μας  που όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση των Ελλήνων αλλά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν και τον αξιοπρεπή θάνατό τους.  
 

shark