Είναι αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν "shit has hit the fan"

Δεν πιστεύουμε ότι είναι μόνον δική μας αίσθηση. Μία «ψυχρή» ματιά στην επικαιρότητα των ημερών και στα δημοσιεύματα και στις «αποκαλύψεις» ένθεν και εκείθεν, αρκεί για να αναρωτηθεί κανείς τι συμβαίνει ξαφνικά και έρχονται στη δημοσιότητα απίστευτες ιστορίες διαφθοράς και πάσης φύσεως «άπλυτων» κατά το λαϊκώς λεγόμενον. Όχι τωρινών, ούτε καν πολύ πρόσφατων, αλλά...

...ετών ολόκληρων.

Άναυδος διαβάζει κάθε ψύχραιμος παρατηρητής για αυτούς που «λάδωναν» οι Γερμανοί και οι εταιρείες τους από τη μία πλευρά, για αυτούς που «λάδωναν» οι Αμερικανοί και οι εταιρείες τους από την άλλη πλευρά, για αυτούς που «λαδώνονταν» από όλους μαζί, για πολιτικο-επιχειρηματικές διαπλοκές, για συγκλονιστικές περιπτώσεις φοροδιαφυγής, για τρομερές απατεωνιές και λαμογιές και η... λίστα των λιστών και των ληστών δεν έχει τελειωμό!

Είναι σαφές επίσης, ότι όλα αυτά που αποκαλύπτονται τώρα για τα «εσωτερικά» μας, δηλαδή τις, επίσης, απίστευτες σχέσεις Τραπεζών και διαφόρων «αρεστών» και προνομιούχων πελατών, με τα δάνεια των εκατομμυρίων ευρώ που δίνονταν με την ευκολία μεγαλύτερης της έκδοσης μίας πιστωτικής κάρτας, δεν προέκυψαν τώρα δα...

«Κτίζονται» χρόνια πολλά, όλα αυτά.

Αλλά όταν οι Τράπεζες αποδεικνύονται οι κυριότεροι χρηματοδότες – με επιχορηγήσεις, εύκολα δάνεια και ποταμούς διαφημιστικών παροχών – σχεδόν σε όποιο media κυκλοφορεί, οι αποκαλύψεις που μπορεί να περιμένει κανείς είναι σε ένα επίπεδο «η δική μας Τράπεζα» και «η δική τους Τράπεζα».

Η αλήθεια είναι ότι τις μέρες αυτές ζούμε μία τεράστια διαμάχη, ένα γιγαντώδες ποδοπάτημα «ελεφάντων», πρωτίστως παρασκηνιακό, με εμάς τα "μυρμήγκια", να γινόμαστε κοινωνοί επιλεκτικών ή στοχευμένων πυρών και «αποκαλύψεων».

Προφανώς, τα συμφέροντα εξωτερικού αφενός μεν διαγκωνίζονται για τις νέες στρατηγικές τους τοποθετήσεις σε μία Ελλάδα έτοιμη να παραχωρηθεί όσο πιο εύκολα και εξαναγκαστικά γίνεται, προς «αξιοποίηση» πάντα – αυτό το Bloomberg ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός Χρυσού στην Ευρώπη εντός δύο-τριών ετών, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα...- και τα συμφέροντα εσωτερικού, παραπαίοντα, διαγκωνίζονται με τη σειρά τους για το ποιος θα επιβιώσει στο νέο σκηνικό.

Τι να πει κανείς;

Παρακολουθούμε, μάλλον αμήχανοι και εμείς, αυτό το πρωτοφανές «πινγκ-πονγκ», για να δούμε που θα καταλήξει...