ΕΟΤ: Παράδοση και παραλαβή, "οικογενειακά" και μετά συγκινήσεων

- Και κάνα-δυό πραγματάκια που θέλουμε να πούμε...

Παράδοση και παραλαβή είχαμε σήμερα στον ΕΟΤ. Ημι-επίσημα και “εσωτερικά” εξ’ ου και η συναισθηματική φόρτιση τα καθαρά λόγια και οι ανοιχτές κουβέντες. Ο Γιώργος Κολέτσος παρέδωσε στον Νίκο Καραχάλιο και ο Κώστας Ζήκος στον... εαυτό του. Για να μεταφέρουμε ένα “κλίμα”...

...ο Γ. Κολέτσος εμφανώς συγκινημένος μίλησε, ως συνήθως, από καρδιάς, τους ευχαρίστησε όλους πολλές φορές, περιέγραψε τον ΕΟΤ ως “όραμα ζωής” και μετά έκανε μνεία στο “εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό”, που είναι πολύ άνω του μέσου όρου όλου του ελληνικού δημοσίου αλλά και στις δυνατότητες που έχει αυτός ο Οργανισμός σε πολλά πεδία.

Ν. Καραχάλιος

Απλός, σεμνός και μετρημένος, με λόγια προσεγμένα και χωρίς μεγαλοστομίες και άλλα ηχηρά “παρέλαβε” ο Ν. Καραχάλιος. Είπε πολλά περισσότερα και αρκετά ενδιαφέροντα αργότερα, στη πρώτη σύσκεψη με τα διευθυντικά στελέχη του Οργανισμού, στα οποία θα αναφερθούμε σε επόμενη ανάρτηση, σε λίγο.

Για τον Γ, Κολέτσο, δεν θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία να πούμε, τι έκανε και τι δεν έκανε, που κινήθηκε σωστά, που όχι. Ούτε για τον χειμαρρώδη και θουρβώδη χαρακτήρα  του, που συχνά τον έβαζε σε "περιπέτειες" ή και στο "στόχαστρο". 

Θέλουμε να πούμε, όμως και να φωνάξουμε ένα πράγμα: 

Πήρε τα ηνία ενός ΕΟΤ βυθισμένου σε ένα αρρωστημένο κλίμα εντάσεων, διχόνοιας και μεγάλης αναστάτωσης, ένα κλίμα δηλητηριώδες και ασφυκτικό, έναν Οργανισμό που είχε συρθεί ως “σφάγιο” σε πεδία μικροπολιτικών αντιπαραθέσεων και κομματικής ίντριγκας, δημιουργώντας και εν τέλει εισπράττοντας επί δικαίων και αδίκων, μία εικόνα απαξίωσης και ευτελισμού.

Γ. Κολέτσος

Και τον παραδίδει, ναι μεν “διασωληνωμένο” ακόμα, με αρκετές “ανοικτές πληγές” και εμφανείς “ουλές” από όλο αυτό το “γρονθοκόπημα” και τους διασυρμούς, πλην όμως όρθιο ακόμα, με πολλούς να πιστεύουν ότι ο “ασθενής” - το “βαριά αρρωστημένο μαγαζί” όπως τον είχε αποκαλέσει ο Π. Γερουλάνος - μπορεί και να σωθεί.

Ναι, υπάρχουν αδυναμίες, υπάρχουν αδύναμοι κρίκοι, υπάρχουν και σκιές και σκοτεινά σημεία. 

Αλλά ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι με σχέδιο, με έμπνευση, με ψυχραιμία, με γενναίες κινήσεις, τομές και ρεαλισμό, με ισχυρή πολιτική βούληση και υποστήριξη, ο σημερινός ΕΟΤ δεν μπορεί να βρει ξανά τον δρόμο του και να διεκδικήσει όσα βάναυσα του στέρησαν, να αποτινάξει τη “λάσπη” και να σβήσει τις σκιές;

Ακόμα και τώρα, σε μία χώρα που ακροβατεί κλυδωνιζόμενη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, παγιδευμένη στα Μνημόνια και στις πιο οδυνηρές καταστάσεις στην μεταπολεμική ιστορία μας. 

Ο Ελληνικός Τουρισμός παραμένει μία μεγάλη ελπίδα και ο ΕΟΤ μπορεί να ξαναγίνει  ένας από τους εωσφόρους του (με την αγνή αρχαιοελληνική σημασία...).

Καθαρίστε τον από βαρίδια και κατάλοιπα και αφήστε τον να αναπνεύσει!